“เหนือลูก เหนือตื่นได้แล้วแม่มาเยี่ยม” หญิงสูงวัยรูปร่างสูงโปร่งเรียกลูกชายที่ไม่ได้กลับบ้านเพราะทำงานหนักมาตลอด หนึ่งปีจะได้พบกันไม่กี่ครั้ง
“เหนือทัพ! ไอ้เหนือทัพ!” คุณเหนือนภาตะโกนเรียกลูกชายหนุ่มที่นอนกกผู้หญิงอย่างโมโห เยี่ยมแม่ไม่เคยว่างเพราะแบบนี้เอง มันน่าดึงให้หูขาดนักเชียว
ร่างหนาถอนหายใจซุกหน้ากับซอกคอคนที่นอนกอดมาตลอดทั้งคืน เสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ จนเหนือทัพเริ่มหงุดหงิด เขาหรี่ตาขึ้นหาต้นเสียงที่กำลังรบกวนเวลานอนอันแสนมีค่าของเขา
“แม่!” ผ้าห่มถูกดึงขึ้นมาปิดตัวเซลีนที่นอนหันหลังให้ผู้เป็นแม่ ทว่าเหนือทัพกลับไม่ยอมลุกจากเตียง
“แบบนี้เองถึงไม่กลับบ้านกลับช่อง ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้!” เหนือนภาชี้หน้าลูกชายที่ทิ้งตัวลงนอนต่อเหมือนไม่เห็นท่านในสายตา
“แม่ออกไปก่อน” มือใหญ่ปิดหูคนกำลังหลับสบายขณะบอกให้แม่รีบออกจากห้อง
นี่มันช่วงเวลาพักผ่อนแม่มาทำไมตอนนี้
“ทำไมฉันต้องออก!” เสี
