ตอนที่ 4 ตัวร้ายสมชื่อ

835 Words

“บอกที่อยู่มา” ขับรถออกจากงานได้ประมาณสิบนาทีเขาก็ถามหญิงสาวข้างกายที่เอาแต่สำรวจของในกระเป๋า เขาเห็นเธอหยิบของทุกชิ้นออกมาพิจารณาก่อนจะเก็บลงที่เดิม “เออ…” ข้อมูลในหัวมันมีแค่ตัวอย่างนิยายจะเอาอะไรไปรู้ ฉากที่เอามาโปรโมตก็แค่เกริ่นนำกับฉากดราม่างานแต่งเท่านั้น “ตั้งใจอ่อย” ใช้หางตามองเหยียด ผู้หญิงคนนี้สวยมากแต่นิสัยไม่ผ่าน คนอย่างเหนือทัพเลือกกิน “อ่อยใคร” จู่ ๆ ก็มองเธอด้วยสายตาแบบนี้คืออะไร ไอ้บ้านี่เอาความมั่นมาจากไหนว่าเธออ่อย ถ้าอ่อยจริงไม่ได้นั่งหน้านิ่งแบบนี้หรอก จบดีลตั้งแต่แยกม่านรูดแรกแล้ว… “อยากค้างกับฉันไม่ง่ายหรอกนะ และฉันก็ไม่ได้ใจเย็นเหมือนไอ้หัสวีร์” เหนือทัพกล่าวจบก็หันมามองเซลีนครู่หนึ่ง ไม่นานเสื้อแจ็กเกตหนังก็โยนมาคลุมหน้าขาที่โผล่จากเดรสสั้น ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง ตึ๊ง เสียงข้อความดังขึ้นส่งผลให้เซลีนชี้ไปที่โทรศัพท์เป็นเชิงขอตอบข้อความก่อน เสียงดังรัวขึ้นเรื่อย ๆ ประหนึ่งสามีตามจิกภรรยากลับบ้าน หญิงสาวเปิดเข้าโทรศัพท์โดยง่ายด้วยวิธีการสแกนหน้า ไม่นานก็สามารถเข้าสู่แอปพลิเคชันไลน์ได้ ทว่าคิ้วสวยก็ต้องขมวด 407 : อยู่ไหนครับ 407 : เป็นห่วง 407 : ทำไมเงียบไป 407 : โกรธอะไรครับ 407 : อย่าหายไป คิดถึง SL : ห้องลีนอยู่ไหนเหรอ เธอตอบกลับไปมั่ว ๆ อย่างน้อยคนที่กล้าทักมารัวขนาดนี้ต้องรู้ที่อยู่เธออย่างแน่นอน 407 : MBO สุขุมวิท ถามทำไม คิ้วเซลีนขมวด ฐานะอย่างนางร้ายทำไมถึงอยู่ในย่านห้องพักราคาสูงได้ 407 : ให้ไปหามั้ย SL : ไม่ต้อง ๆ ลองถามเล่น ๆ ว่าจำได้ไหม 407 : งอนอะไร? เซลีนไม่รู้จะตอบอย่างไรต่อเพราะเธอไม่รู้จักอีกฝ่าย ในนิยายไม่ได้เล่าถึงผู้อื่นหรือใครที่เกี่ยวกับนางร้ายเลย ตึ๊ง ข้อความแจ้งยอดเงินเข้าบัญชี 500,000 บาททำเอาเซลีนตาโต นางร้ายคงไม่ได้ทำงานเสริมเป็นเด็กเอ็นหรือมีเสี่ยเลี้ยงหรอกนะ 407 : *สลิปโอนเงิน SL : ไม่ได้งอนค่ะ ลีนขอนอนพักก่อนนะคะ ขอเลขบัญชีทิ้งไว้ด้วยจะโอนคืน หญิงสาวกดปิดแจ้งเตือนข้อความและเลื่อนดูรูปในโทรศัพท์และข้อมูลอื่น ๆ ต่อ ดูแล้วชีวิตนางร้ายเริ่ดมาก ใช้ชีวิตสวย ๆ สบาย ๆ เสียอย่างเดียวหลงผู้ชายหัวปักหัวปำไปหน่อย “ต้องให้ขับวนเวียนไปอีกนานแค่ไหน” คนขับท้วง “อยู่ MBO สุขุมวิท” ภาวนาให้มันมีที่เดียวทีเถอะ “…” เหนือทัพไม่ตอบแต่เลือกจะขับรถเงียบ นั่นทำให้เซลีนได้มีโอกาสสำรวจใบหน้าด้านข้างกับรูปร่างแสนเพอร์เฟกต์ของเขา ตัวร้ายอะไรหล่อลากดินได้ขนาดนี้ ใจเต้นเลย “ถึงแล้ว” รถจอดสนิทหน้าคอนโดแห่งหนึ่ง เซลีนมองดูป้ายอย่างลุ้น ๆ ก่อนพ่นลมหายใจออกเมื่อเห็นว่าตรงตามที่ได้รับข้อความ “ขึ้นไปเป็นเพื่อนหน่อยได้ไหมคะ ลีนขอเวลาไม่นาน” ที่พักดูดีแต่ก็กังวลอยู่ดี มันไม่ใช่ห้องของเธอจริง ๆ ด้วย เปิดไปเจอใครในห้องจะทำอย่างไร “ไม่ต้องพยายามอ่อย ฉันไม่ชอบของเกรดต่ำ” พูดเสร็จก็ปลดเข็มขัดนิรภัยดันให้เธอลงจากรถ แล้วจากไปทิ้งให้เธอยืนกอดอกเบะปากใส่ลมใส่ฟ้าตามหลัง “แหวะ มั่นเกิ๊น!” ตัวร้ายสมชื่อ คนอะไรไม่เคลิ้มกับความสวยของเธอสักนิด ร่างกายนี้ออกจะเป๊ะปัง เซลีนจำต้องแจ้งนิติคอนโดให้คนมาเปลี่ยนรหัสกับแจ้งขอคีย์การ์ดใหม่ พร้อมทั้งสั่งห้ามไม่ให้ใครเข้าห้องได้ ป้องกันไว้ก่อนเพื่อความปลอดภัย จากนั้นเข้าห้องไปถ่ายภาพพร้อมกับเก็บของทุกอย่างในห้องใส่กระเป๋าเดินทาง ภายในห้องไม่มีของใช้มากนัก มีเพียงเสื้อผ้า เครื่องประดับ กระเป๋าแบรนด์เนมกับครีมบำรุงผิวเท่านั้น ภายในเหมือนห้องตัวอย่างมากกว่าห้องที่ใช้อยู่เป็นประจำ ซึ่งน่าแปลกใจไม่น้อย แต่สิ่งดี ๆ คือในบัญชีนางร้ายมีเงินมากพอสมควร มากพอให้ใช้ชีวิตแบบสบาย ๆ ได้อีกนาน นอกจากนี้สมุดบัญชีเงินเก็บก็มีเงินอีกก้อน นางร้ายเรื่องนี้ไม่น่าใช่คนธรรมดาแบบที่โปรยไว้แล้ว นี่มันไฮโซสาวท่านหนึ่งชัด ๆ เรียกรถไม่นานก็สามารถนั่งไปพักในโรงแรมแทนการพักที่ห้องเดิม ค่อยประกาศขายห้องทิ้งทีหลัง ส่วนผู้ชายในไลน์ค่อยคิดอีกทีว่าจะเอาอย่างไร เธอไม่สะดวกใจในการพักที่นั่น นางร้ายศัตรูไม่น้อยต้องหาที่อยู่ใหม่ เพื่อจะได้หนีหายจากพวกตัวละครในนิยาย

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more