ฉันรู้สึกชา ๆ เหมือนกัน ที่ได้ยินอะไรแบบนั้น แต่ช่างเถอะ ถ้าเขายังไม่พร้อม ฉันก็ไม่พร้อมเหมือนกัน!
“บางที ปลายฟ้ามีหลานให้ แม่อาจจะดีขึ้นก็ได้”
“งั้น พ่อหาแฟนให้หนูหน่อยสิคะ” ทุกคนมองหน้าฉันทันที จนพ่อชี้ไปที่นาวา
“แล้วนี่ล่ะ?”
“อ๋อ เขาไม่พร้อมค่ะ หนูก็ต้องหาคนอื่นสำรองไว้ พ่อคะ ที่โรงพยาบาลมีหมอหล่อ ๆ อีกไหมคะ”
“ปลายฟ้า” ไม่ใช่พ่อที่เรียกฉัน แต่เป็นนาวา
“มีอะไรนาวา เรียกทำไม” พ่อมองเราสองคนสลับกัน แล้วกุมขมับทันที
“พอลูก อย่าทะเลาะกัน”
“ไม่ได้ทะเลาะค่ะ หนูแค่บอกไปตามจริง วันนี้หนูจะนอนกับแม่นะคะ ใครจะกลับกรุงเทพ ก็กลับไปก่อน หนูจะอยู่กับแม่”
นาวาเขาถอนหายใจ แล้วพิงพนักโซฟาเซ็ง ๆ
“เฮ้อ นี่โกรธกันใช่ไหม”
“ไม่ได้โกรธ ปกตินี่ มีอะไรรึป่าว” พ่อหันมองฉันสลับกับนาวาไปมาอีกรอบ
“นี่เหรอไม่โกรธ? อยากทะเลาะกันมากใช่ไหมอ้วน ที่ยังไม่อยากสร้างครอบครัว เพราะฉันยังเรียนไม่จบ เข้าใจไหม”
“บ
