ผมนั่งอ่านหนังสือรอเคสที่ห้องพักแพทย์ อยู่ ๆ พ่อ ก็เปิดประตูพรวดเข้ามา ให้ตายเถอะ! ไม่คิดจะเคาะประตูเลยรึไง เนื้อหาที่ผมกำลังจำ มันกระเจิงไปไหนต่อไหนแล้ว!
“หาเรื่องมาให้พ่ออีกแล้วนาวา”
อะไรอีกวะ?
“พ่อแม่ปลายฟ้า รู้เรื่องที่ลูกอยู่กินกันแล้ว” ผมลุกขึ้นยืนทันที ก่อนที่จะวางหนังสือในมือลงบนโต๊ะ
“รู้หมด เลยเหรอครับ?”
“ใช่ ป้าเมย์โทรบอกพ่อเมื่อกี้ ที่ลูกไปซื้อคอนโดอยู่ เพราะแบบนี้ใช่ไหม?”
ผมค้ำโต๊ะถอนหายใจ ไม่รู้จะเอายังไงต่อ อยากแต่งก็อยากแต่งอยู่หรอก แต่ไม่ใช่ตอนนี้
“ครับ เรื่องนี้แม่รู้รึยังครับ?”
“ยัง ป้าเมย์โทรมาปรึกษาพ่อก่อน เพราะคดีน้ำปั่นกับไทม์ก็เพิ่งจบไป”
“แล้วพ่อว่าไงครับ”
“พ่อจะไปคุยกับพ่อแม่เขาให้ จะขอให้ลูกเรียนจบก่อน” ผมทิ้งตัวนั่งเก้าอี้ถอนหายใจ เฮ้อ... ทำไมมันวุ่นวายแบบนี้วะ
“ขอบคุณครับ”
“ขอบคุณไม่พอ ลูกต้องหยุดเกินเลยลูกสาวเขาด้วย กลับมาอยู่บ้านเรา ลูกจะไปหากันก็ไ
