ผมรีบหันมาสนใจคนไข้ต่อ ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว ตอนนี้อาจารย์หมอ ท่านก็ยังไม่กลับเข้ามา จนผมผ่าตัดคนไข้เสร็จและส่งให้พยาบาลจัดการต่อ
“เรียบร้อยนะ หมอนาวา”
“ครับอาจารย์” พอผมออกจากห้องผ่าตัด แล้วถอดชุดปลอดเชื้อดูนาฬิกาทันที ถ้าให้นับ ก็สองชั่วโมงกว่า ที่อาจารย์หมอหายไป ผมไม่อยากก้าวก่ายว่าท่านออกไปทำอะไร แต่ผมสงสัย... คราบเครื่องสำอางที่อยู่บนเสื้อกาวน์ท่าน
อาจารย์คงไม่ได้แอบไปแต่งหน้ามาหรอกนะ เพราะมันเป็นคราบที่ผมเจอประจำ เวลาที่ปลายฟ้า เธอเอาแก้มป่อง ๆ นั้นมาถู
พออาจารย์หมอท่านเห็นว่าผมมอง ท่านก็ถอดเสื้อกาวน์นั้นออก แล้วเปลี่ยนตัวใหม่ในล็อคเกอร์ทันที
“อาจารย์ครับ...”
“หืม ว่าไงหมอนาวา ผ่าตัดราบรื่นไหม?” ผมพยักหน้า แล้วเดินเข้าไปหาท่าน ก่อนจะตัดสินใจหยิบโทรศัพท์มือถือในล็อคเกอร์ เปิดรูปแม่ปลายฟ้าส่งให้ท่านดู
และอาจารย์หมอท่านก็รับโทรศัพท์ผมไปถือ ก่อนจะเลื่อนนิ้วซูมดูรูปนั้นใ
