อาจารย์ผม ท่านเหมือนจะเป็นลมกับเมล์แม่ยายจริง ๆ เพราะตอนนี้ท่านหน้าซีดมาก
“ไหวไหมครับ ถ้าอาจารย์อ่านเอง จะไม่เจ็บขนาดนี้” อาจารย์ยกมือขึ้น โบกไปมา
“ไม่เป็นไร ผมไหว แค่นี้จิ๊บ ๆ ลูกสาวผมเวลาโกรธเป็นแบบนี้ไหมหมอนาวา”
ผมส่ายหน้าเบา ๆ แล้วกลับไปนั่งเก้าอี้ตัวเอง
“ไม่ครับ ผมไม่เคยเลวร้าย ขนาดแฟนไล่ให้ไปตาย” อาจารย์มองหน้าผมทันที ก่อนที่จะทิ้งตัวนั่งลงเก้าอี้อย่างอ่อนแรง
“ผมจะคิดว่าคุณ ไม่ได้หลอกด่าผมละกัน”
นี่ผมหลอกด่าเหรอวะ? ผมแค่พูดตามความจริง
“งั้น... ก่อนผมรับเคส ผมไปพบพ่อก่อนนะครับ” อาจารย์พยักหน้า เบา ๆ แล้วดึงปิ่นโตตัวเองมาเปิดดูอีกครั้ง
“คุณจะไม่เปลี่ยนข้าวกับผมจริง ๆ เหรอ? แค่ข้าวสวยก็ได้”
นี่จะเปลี่ยนให้ได้เลยใช่ไหม! ผมยืนจ้องอาจารย์อยู่นานอย่างลังเล จนท่านยิ้มให้ผมอีกรอบ
เอาวะ เมื่อกี้เพิ่งถูกแม่ยายไล่ไปตาย ผมยอมเปลี่ยนก็ได้ เพื่อเป็นการปลอบใจท่าน!
“ครับ เอาของผมไปก็ได้” ผ
