เมื่อเช้าตื่นมา ฉันก็รีบเก็บเส้นผม เก็บทุกอย่างทันที เพราะตอนนี้ฉันสงสัยนาวามาก ยิ่งได้ยินคำพูดอาจารย์ ฉันยิ่งคิดมากไปอีก เพราะอาจารย์พูดแปลก ๆ พูดเหมือน มีความหลัง และสายตาก็ดูมีอะไรบางอย่าง ยิ่งเวลาพูดถึงแม่ฉัน สายตาอาจารย์ ยิ่งชัดเจน
ฉันจะทำยังไงดี...
วันนี้ทั้งวันฉันไม่มีสมาธิเลย ไออุ่นก็โทรมาระบายเรื่องที่ทำงาน ไทม์ก็โทรมาตื้อฉันให้ช่วยตามจีบน้ำปั่น โอ้ยชีวิต!
“เจ๊... เจ๊ถอนหายใจกี่รอบรู้ป่ะ” ฉันหมุนเก้ากี้หลบใบไม้ พยายามหันไปมองนอกหน้าต่าง แล้วนั่งถอนหายใจคนเดียว
“เพื่อนก็ปัญหาเยอะ ฉันก็ปัญหาเยอะ ปวดหัวว่ะแก” ใบไม้เอามือท้าวคางและมองฉันเซ็ง ๆ
“เจ๊เลือกปัญหาตัวเองก่อนดิ ทีละเรื่อง”
“เฮ้อก็ว่างั้น เออ ยายเป็นไงบ้างใบ”
“ก็ดีขึ้นนะ เมื่อวานอาบีมโทรมา เจ๊บอกอาบีมเหรอว่ายายไม่สบาย” ฉันพยักหน้าเบา ๆ แต่สายตายังมองออกไปนอกหน้าต่าง
“ทำไม?”
“ไม่ทำไม เมื่อเช้าตื่นมาหนูก็เห็นอาบีมนั่งคุ
