บทที่6
“อ้าวแม่นางทั้งสองนี่เอง เอาอย่างเดิมไหม”
เสี่ยวอี้เร่งพยักหน้าหลังจากไม่ได้มาที่ร้านนี้เสียหลายวันทั้ง ๆ ที่ตั้งใจเอาไว้ ในขณะที่หมิงอิงอยากสอบถามกับทางเสี่ยวเอ้อมากกว่าว่าหากนางอยากจะหาคนฝึกดาบหรือตีตามให้สักคนควรจะไปหาที่ทางไหน แต่ไม่นานอาหารหน้าตาน่ากินก็ถูกวางลงตรงหน้าและหมิงอิงก็ต้องยอมรับว่าอาหารของโรงเตี๊ยมนี้อร่อยมากจริง ๆ
“ส่วนจานนี้มีคนแนะนำให้แม่นาง ทานให้อร่อยนะ”
เสี่ยวเอ้อเดินออกไปแล้ว แต่หมิงอิงยังคงแอบยิ้มกับตัวเอง แม้ว่าเรื่องเช่นนี้จะเกิดขึ้นบ่อยในโรงเตี๊ยมในเมืองเพราะเหมือนเป็นการเกี้ยวพากันอยู่กลาย ๆ แต่พอมาอยู่ในสถานที่ที่แต่ละคนเอาแต่มองดาบในมือแล้ว บางทีหญิงสาวก็คิดว่านี่อาจจะเป็นการนำเสนออาหารอันใหม่ของทางโรงเตี๊ยมก็เป็นไปได้
“คุณหนูทานเจ้าค่ะ ยิ่งจานที่แนะนำมาใหม่นี่ยิงอร่อยเป็นพิเศษ” หมิงอิงยิ้มพลางคีบอาหารที่เสี่ยวอี้คีบมาวางไว้บนถ้วยของนาง พออาหารท
