SHAMIER'S POV
Hindi ko alam kung paano ko ikakalma ang sarili ko. Aaminin kong natatakot ako sa p'wede nyang gawin. Nakita ko na syang makipaglaban at alam kong malakas sya. Hindi ako p'wedeng maging prente lang dahil kahit anong oras ay pwede nya akong sugurin.
“Bilib ako sa taglay mong presensya.”
“Oh? Tapos? SML?” mataray kong sabi.
I gasped, now he's in front of me and it's too so close. Malapit na nya akong halikan pero hindi ako nagpakita ng kung anong emosyon. Ramdam ko ang kamay nya sa bewang ko. Parang ngayon lang ito humaplos sa akin. Bagama't nahawakan na nya ako no'n. Tinignan ko ang nga mata nya at unti-unti akong nalulunod ng mga ito. Ang g'wapo nya rin kahit pa ang dilim. Nagbibigay liwanag sa aming dalawa ang b'wan.
“P'wede tayong magkasundo and---" Nag
