เจมส์เรียก หลังจากยืนรออย่างกระวนกระวายอยู่พักใหญ่ๆ ว่าเมื่อไรหล่อนจะมา “เจมส์… ” หญิงสาวเรียก ทั้งสองโผเข้ากอดกัน ก่อนจะพากันเข้ามาในห้องนอนของเจมส์ที่อยู่หลังอู่ ตอนนี้ทั้งอู่เหลือแค่เจมส์อยู่คนเดียว เพราะว่าลูกน้องอีกสองคนออกไปกินข้าวข้างนอก กว่าจะกลับมาก็ตอนบ่ายโมง เวลาที่เหลืออีกสามสิบนาทีนั้นพอเพียงให้เจมส์กับนัยนามอบความสุขให้กันและกัน “คุณเนยของผม” เจมส์กล่าวออกมาอย่างเปิดเผย โน้มใบหน้าเข้ามาจูบแก้มหญิงสาวเสียงดังฟอด “ดูท่าทางนายอยากทำมาก... ” นัยนารู้เท่าทันอารมณ์ของนายช่าง ในนาทีที่หล่อนพร้อมจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวไปกับเขา “ผมบอกตรงๆ ว่ามีอารมณ์ตั้งแต่เจอหน้าคุณเนยเมื่อเช้าที่ร้านกาแฟ คุณเนยรู้ตัวหรือเปล่าว่าคุณทำให้ผมแข็งปั๋งจนปวดไปหมดแล้ว” เจมส์เอามือลูบเป้ากางเกงของตัวเองไปมา ขณะสายตากระหายจับจ้องอยู่กับทรวงอกอวบใหญ่ของนัยนา “คิดถึงฉันมากใช่