EP.2 หญิงสาวที่ไร้ซึ่งรอยยิ้ม

896 Words

EP.2 Smileless ใบหน้าที่เรียบนิ่งของฉันมันไม่สามารถกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมาได้จริงๆ แต่ฉันยังคงทำหน้าเก็บอารมณ์และความรู้สึกเอาไว้ "ไม่นะ แพท ไม่ วาจะไม่ทำให้แพทร้องไห้ "ทิวาที่ยังคงเมาเขาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองฉัน อย่างตกใจ ที่เห็นน้ำตาของฉัน.. " วาขอโทษ แต่วารักแพทนะ คนอย่างไอ้ชินมันไม่มีทางรักแพทได้เท่า ที่วารักหรอก... " ทิวาถอยออกจากตัวฉัน แต่มือของเขายังคงลูบต้นแขนของฉันเบาๆ เขายังคงพยายามจะโน้มใบหน้าเข้ามาเพื่อจูบฉัน " ให้นายตาย ฉันก็ไม่มีทางรักนาย " ฉันพูดใส่ด้วยใบหน้าเรียบเฉยอย่างไร้อารมณ์ นั่นทำเอาทิวาหยุดชะงักไป ฟุบ..... ฉันผลักทิวาอย่าแรงจนเขาเซล้มไปที่พื้น เพราะเขาก็ดูเมาๆมึนๆคงดื่มมาหนักพอดู แต่ที่ฉันตกใจมากกว่าคือความลับของฉัน...ความในใจที่ไม่มีใครเคยรู้..... " อย่ามายุ่งกับฉันอีก และออกไปจากชีวิตของฉันซะทิวา " ฉันพูดเสียงเรียบๆ และรีบจัดแจงเสื้อผ้าให้เรียบร้อยก่อนจะเดินเข้าบ้านและล็อคประตูทันที ฉันกอดตัวเองเบาๆอย่างเสียขวัญ สำหรับผู้หญิง การที่โดนคุกคามแบบเมื่อกี้คงโกหก ถ้าบอกว่าไม่ได้เป็นอะไร...และฉันก็โกรธมากๆที่ทิวาทำแบบนั้น เขาเป็นเพื่อนผู้ชายที่ฉันไว้ใจที่สุด ฉันลบทุกช่องทางการติดต่อ รวมถึงหลบหน้าเขา ไม่ยอมเจอเขาตลอดทั้งช่วงปิดเทอมนั้น แต่ใครจะคิดกันล่ะ ว่าวันนั้นจะเป็นวันสุดท้ายที่ฉันได้บอกลาเขา เป็นวันสุดท้ายที่ฉันได้คุยกับเขา ...ผู้ชายคนหนึ่งที่เคยสัญญากับฉันว่า " จะขอเป็นผู้ชายคนเดียวที่ทำให้ฉันยิ้ม และหัวเราะออกมาได้ " "..ฉันกำลังคิดถึงนาย...ทิวา ... " TIWA CUTE BOY ... ทิวา ประธานชมรม DOG LOVER ผู้น่ารัก... ทิวา เป็นคนน่ารัก อารมณ์ดี และอ่อนโยน เขาเป็นเพื่อนสนิทคนแรกในมหาลัยของฉัน ฉันเป็นคนไม่ชอบแสดงความรู้สึก เพราะกลัวคนจะมองว่าเราอ่อนแอ ทั้งที่ฉันก็อ่อนแอแบบนั้นจริงๆ ฉันไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะผู้หญิงส่วนมากมักจะไม่ค่อยชอบฉัน ทิวาดีกับฉันมาตลอด และฉันก็สัมผัสได้ถึงความรักที่จริงใจของเขา แต่ในเรื่องความรัก ถ้าเราบังคับมันได้ก็คงดีสิ เพราะคนที่ฉันรัก ....เขาก็ไม่เคยรักฉันเหมือนกัน.... @ THIS MOMENT ฉันลงจากแท็กซี่ด้วยชุดครุยของมหาลัยที่สวยและสง่า วันนี้เป็นวันรับปริญญาของฉันกับเพื่อนๆค่ะ "หนู แน่ใจนะว่าจะไม่ให้ป้ารอ ที่นี่ไม่ค่อยมีรถผ่านมานะลูก " ป้าคนขับแท็กซี่ถามฉันอย่างเป็นห่วง เพราะที่นี่ก็คือ สุสานทางศาสนาคริสต์ ที่อยู่ไกลจากตัวเมืองออกมา " ไม่เป็นไรค่ะ หนูคงอยู่ที่นี้สักพัก " ฉันตอบอย่างเกรงใจ เพราะไม่อยากให้ป้าคนขับแท็กซี่ต้องมาเสียเวลารอ..นานๆ ฉันถือช่อดอกไม้และชุดครุย เดินไปตามทางเดินที่เงียบสงบ และเต็มไปด้วยทุ่งหญ้า ก่อนจะหยุดตรงหน้า หลุมศพที่คุ้นเคย ที่ฉันมักจะมาหาเป็นประจำ ฉันวางดอกไม้ และชุดครุยลงตรงหน้ารูปของทิวา " ฉันเอาชุดครุยไซส์ของนายมาให้ด้วยนะ " ฉันเอาชุดครุยที่ผู้ชายใส่...ออกเพื่อให้คนตรงหน้าได้ดู" " เราเรียนจบกันหมดแล้วนะ " ฉันพูดให้ทิวาฟัง ว่าเราทั้งแก๊งจบแล้ว " ออทั่มเองก็ดูแลชมรมที่เราสร้างมา เป็นอย่างดีเลยละ " ฉันพูดไปยิ้มไปทั้งน้ำตา ฉันเอามือปาดน้ำตาลวกๆ และพยายามจะไม่ร้องไห้ต่อหน้าหลุมศพทางศาสนาคริสต์ของทิวา " ไหนบอกว่าจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่ทำให้ฉันยิ้มได้ไง แล้วทำไมทุกครั้งที่ฉันนึกถึงนายฉันกลับมีแต่น้ำตาล่ะ ทิวา... " ฉันพยายามจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ " ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะรักนายให้ได้ และจะไม่พูดแบบนั้นออกไปเลย " ฉันลูบที่ตรงบริเวณหน้าอกด้านซ้าย ที่ฉันต้องการจะระลึกถึงทิวาเสมอ... เสียงฝ่าเท้าของใครบางคนเดินเข้ามาใกล้มากขึ้น และมากขึ้น จนมาหยุดอยู่ด้านหลังของฉัน กลิ่นน้ำหอมที่คละคลุ้งด้วยกลิ่นบุหรี่จางๆ ฉันหันหน้าไปทางเสียงนั่นทันที เตชินเดินใส่แว่นสีดำสนิท ในมือกำช่อดอกไม้สีขาวดำ ใส่สูทดำสนิท ปากคาบบุหรี่เดินตรงเข้ามาหยุดอยู่ตรงหน้าของฉัน ฟับ.... เขายัดช่อดอกกุหลาบสีขาวดำนั้นใส่มือของฉัน " เตชิน.. " ฉันเรียกเขาแบบเบาๆ เขาหายไปพร้อมๆกับทิวา ไม่มีใครติดต่อเตชินได้เลย... " มาที่นี่ทำไม ? " เสียงดุดันของเตชินถามขึ้น ก่อนจะโยนบุหรี่ลงพื้น และบดขยี้มันด้วยรองเท้าของเขา " มาหา..ทิวาไง " ฉันตอบนิ่งๆ " หน้าด้านดีนะ ทำให้น้องฉันตายและยังกล้ามาเหยียบที่นี้อีก "

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more