หลังได้นอนพักอีกตื่นใหญ่ในช่วงบ่ายเพียงออก็ตื่นนอนตอนเกือบเย็น หล่อนพลิกหาคนข้างตัวอย่างเคยชิน ก่อนนึกได้ว่าเขาไม่หยุดพักเหมือนอนุญาตให้หล่อนพักผ่อนจนกว่าจะแข็งแรงดี เพียงออรีบลุกไปล้างหน้าล้างตาแล้วลงไปชั้นล่าง แค่เดินลงบันไดไม่กี่ขั้นกลิ่นหอมหวนของอาหารก็ถูกลมหอบมาเตะจมูกจนต้องเร่งฝีเท้า แล้วหยุดชะงักตรงหน้าห้องครัวที่ประตูเปิดกว้างตั้งแต่เช้าจนถึงเวลาเข้านอนของสมาชิกในบ้าน
เพียงออหันไปดูเวลาให้แน่ชัดเพราะกลัวว่าเข้าไปในครัวแล้วอาจจะเจอพีรดายืนคุมแม่ครัวอยู่ก็ได้ แต่พอเห็นแล้วว่ายังไม่ถึงเวลาเลิกงานของพีรดาหล่อนจึงเดินเข้าไป
“อ้าว! ตื่นแล้วหรือ หิวมั้ย” สุภาที่ลงมือปรุงอาหารเองถามขึ้น
“คุณท่านทำอะไรคะหอมจัง” เพียงออเดินเข้าไปใกล้สุภาตรงหน้าเตาแก๊ส
“แกงเลียงเห็ดรวมใส่กุ้งสด ใส่พริกไทยดำจะได้ไล่ไข้ให้เราไง”
“ว้าว! เพี้ยงอยากกินอยู่พอดีเลย อย่างนี้ต้องมีสามชั้นคั่วเกลือด้วยสิคะจะได้เข้
