"ตะ ตอแหล มะ ไม่นะคะ"
ทิพย์มณีรีบส่ายหน้า พร้อมๆกับการโบกไม้โบกมือไปมา ดวงตาของเธอแดงก่ำ มองคนนั้นคนนี้สลับกันด้วยความตกใจ
"ทะ ทิพย์ไม่ได้ตอแหลนะคะ"
"กาแฟที่เธอถือมา ฉันไม่ได้เป็นคนสั่ง แม้เธอจะบอกว่าจะไปชงมาให้ฉัน แต่คนที่ถือแก้วกาแฟตลอดเวลาคือเธอ ไม่ใช่ฉัน ถ้าให้ฉันเดา กาแฟผสมน้ำร้อนแค่นิดเดียว ที่เหลือน้ำเปล่าธรรมดาทั้งนั้น แล้วไอ้ที่กรี๊ดกร๊าด ก็ไม่ได้ถูกน้ำร้อนลวก แต่ตอแหล เรียกร้องความสนใจ จำเอาไว้ว่าเธอไม่ใช่คนแรกหรอกที่ฉันจับโป๊ะได้ ทีหลังถ้าคิดจะตอแหลอะไร ระวังหน้าจะแหกไม่รู้ตัว"
ลีลาเหยียดตามองทิพย์มณีอย่างไม่ไว้หน้า การแสดงเสแสร้งเป็นตัวละครที่เรียบร้อยมากๆ คิดอยู่แล้ว ว่าลึกๆเด็กนี่จะร้ายกาจ บางครั้ง ความริษยาในแววตา ต่อให้พยายามจะปกปิดแค่ไหน มันก็ไม่อาจปกปิดได้ เหมือนที่เธอสามารถเดาทางผู้หญิงคนนี้ได้ ก็เป็นเพราะความริษยาที่หล่อนเผลอแสดงออกมา
ยังดีที่เธอใช้จังหวะที่เด็
