ลีลาหมุนกายกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้ง ฟันคมกัดที่กลีบปากล่างของตัวเองจนมันเจ็บแปล๊บขึ้นมา ความคิดที่ว่าเขารำคาญ ความคิดที่ว่า เขาข้องเกี่ยวกับเธอเพียงเพราะคำว่าช่วยเหลือเท่านั้น มันทำให้เธอรู้สึกแย่ขึ้นมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ การกระทำของเธอ มันอาจจะทำให้เขารู้สึก หรือไม่รู้สึกอะไรก็ได้ แต่น้ำตาของเธอถ้ามันได้ไหล เธอก็ไม่ได้เก่งพอที่จะเสแสร้งบีบมันได้
ถ้าเมื่อไหร่ที่มันไหล คือเธอแบกรับความรู้สึกในตอนนั้นไม่ไหวแล้วเท่านั้นเอง
ลีลาคว้ากระเป๋าของตัวเองมาถือเอาไว้แน่น ในขณะที่มืออีกข้างยังจับยึดที่สมาร์ทโฟนแน่นเช่นกัน เธอหมุนกายกลับออกไปจากห้องนอนอีกครั้ง มีโอกาสได้ปรายตามองอีกคนเพียงนิด ก่อนจะตัดสินใจเดินเลี่ยงออกมา เมื่อไม่เห็นว่าเขาจะเอ่ยอะไรเลยสักคำ
.
.
.
เสียงจิ๊ปากดังขึ้นมาหลายต่อหลายครั้ง เช่นเดียวกับตาคม ที่ตวัดมองความเคลื่อนไหวจากกล้องวงจรปิดภายในคอนโดมิเนียมส่วนตัว ผ่านทางโทรศัพท์
