ฟึ่บ!!!
สองร่างล้มหงายใส่ปุยหิมะ โดยมีณัชรินทร์คร่อมทับอยู่เบื้องบน เธอหลับตาปี๋ กอดร่างอเล็กเซย์ไว้ อเล็กเซย์ก็กอดเธอแน่น มือข้างหนึ่งกดหัวเธอแนบอกเขา และเชื่อไหม แม้เสื้อที่สวมจะหนาเพียงไร แต่เธอกลับได้ยินเสียงหัวใจเขาชัดเจน มันเต้นแรงมาก เต้นถี่ราวกับจะหลุดออกมา
ปัง! ปัง! ปัง!
เสียงปืนยังดังระรัว กระสุนหลายสิบนัดฝังลงในปุยหิมะเย็นๆ มันฟุ้งกระจายราวกับฝุ่นควันเมื่อถูกแรงกระแทกจากคมกระสุน หนุ่มสาวได้แต่ภาวนาว่าอย่าให้หนึ่งในกระสุนเหล่านั้น มาโดนเนื้อตัวของพวกเขา
“ลูก้า!”
อเล็กเซย์ร้องออกมาอย่างโล่งอกโล่งใจ เมื่อเห็นลูก้ากำลังสาดกระสุนใส่พวกมือปืน และเพียงนาทีเศษๆ ที่ลูก้าปรากฏกาย มือปืนชั้นปลายแถวที่ถูกส่งมาก็ถูกเก็บไปตามๆ กัน
ณัชรินทร์ลุกขึ้นมานั่ง หันมองคนที่เดินเข้ามา พวกมือปืนนอนแน่นิ่งด้วยหยุดหายใจ หิมะขาวโพลนถูกย้อมด้วยสีโลหิต กลิ่นเขม่าปืนคละคลุ้ง มันปะปนกับกลิ่นเหม็นไหม้ของส
