ความเสียใจหลั่งไหลออกมาจากสีหน้าอันดื้อรั้นฉายชัด เมื่อถูกมาเฟียหนุ่มสั่งห้ามโดยไร้เหตุผล การกระทำที่ผ่านมาก็ทำร้ายจิตใจให้บอบช้ำมากพอแล้วยังจะถูกกีดกันความเป็นอิสระอีก
แพททริคเหลือบตาขึ้นมองอีกครั้ง ขณะเอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็ง “ฉันหิวรีบจัดการสิ! ยืนบื้ออยู่นั่น! “จิตใจที่สงบนิ่งหนักแน่นมาแต่ไหนแต่ไรบังเกิดความกระวนกระวายขึ้นมาทันที ครั้นได้เห็นสีหน้าเสียใจของเธอ
“ไหนบอกไม่กินข้าวเช้าไง “ใบชาใช้หลังมือปาดน้ำตาออกจากพวกแก้มลวก ๆ ขณะก้มหน้าบ่นเสียงเบา ก่อนจะหันหลังกลับหน้าเคาน์เตอร์ครัว พลางตักข้าวผัดไข่ใส่จานด้วยความเหนื่อยหน่ายใจกับคนเจ้าอารมณ์
“อะไร? “แพททริคขมวดคิ้วถาม เมื่อจานข้าวถูกยื่นมาให้
“ข้าวผัดไข่ค่ะ”
“ฉันไม่กินอาหารแปลก ๆ”
“แปลกที่ไหนคะ ก็แค่ข้าวผัดไข่ ซุปมะเขือยาว แล้วก็ไข่ต้ม อร่อยจะตาย “ใบชาอธิบายเสียงแจ้วใบหน้างามพลางจับจ้องประธานหนุ่มอย่างไร้เดียงสา ทั้งที่ขนตางอนงามยังเ
