รักร้ายนายพี่รหัส 18+ (สีน้ำvsแสนดี)

ตอนที่ 5 พี่สั่งต้องทำ

@คอนโดแสนดี 00.30 น.

ติ้ง!!

ติ้ง!!

ฉันลืมตาขึ้นมาทันทีหลังจากที่ได้ยินเสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์เมื่อกี้ ใครมันทักมาตอนนี้วะ นี่ก็กำลังจะข่มตานอนแล้วนะ

หมับ!!

ฉันหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียงมาดู แล้วคิ้วทั้งสองข้างก็ต้องขมวดเป็นปมอัติโนมัติ เมื่อเห็นชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอมือถือ!

"พี่สีน้ำ!" ฉันพูดชื่อพี่เขาออกมา ก่อนจะกดเข้าไปอ่านข้อความ

พี่สีน้ำ

พี่สีน้ำ : นอนยัง?

พี่สีน้ำ : พรุ่งนี้เรียนกี่โมง?

ฉันไล่สายตาอ่านข้อความบนหน้าจอโทรศัพท์มือถือด้วยความงุนงง อะไรของเขาวะนี่ทักผิดคนรึเปล่าเนี่ย ฉันกดปิดหน้าจอทันทีโดยที่ไม่ได้พิมพ์ตอบพี่เขาไป ก่อนจะวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิม และ.....

.

.

ครืดดดดดดด!!

ครืดดดดดดด!!

จู่ๆโทรศัพท์ของฉันก็สั่นขึ้นมา แล้วพอหยิบขึ้นมาดูอีกครั้งก็พบว่าเป็นพี่สีน้ำที่โทรเข้ามา อะไรของเขาวะเนี่ย!!

ติ๊ด!!

ฉันกดรับสายพี่เขาก่อนจะกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์!

"มีอะไรคะ....แสนดีจะนอนแล้ว!"

(น้องอ่านไลน์พี่แล้วทำไมไม่ตอบ) นี่คือเหตุผลที่พี่เขาโทรมางั้นเหรอ??

"แสนดีก็นึกว่าพี่ทักผิดคน....ก็เลยไม่ตอบ!" ฉันบอกพี่เขาไป

(.........) แล้วปลายสายก็เงียบไป!!

"งั้นแค่นี้นะคะ...แสนดีจะนอนแล้วง่วง!" ฉันบอกพี่เขาไป

(เดี๋ยวอย่าพึ่งวาง.....น้องยังไม่ได้ตอบคำถามพี่) คำถามอะไรของเขาวะ?

"อะไรคะ?" ฉันถามพี่เขาไป

(พรุ่งนี้เรียนกี่โมง) อ่อที่แท้ก็คำถามเดียวกับที่ถามในไลน์นี่เอง

"แปดโมงเช้าค่ะ....งั้นแค่นี้นะคะจะนอนแล้ว ง่วง!"

ติ๊ด!!!

แล้วพอพูดจบฉันก็กดวางสายพี่เขาทันที แต่พอจะวางโทรศัพท์เอาไว้ที่เดิมมันกลับสั่นขึ้นมาอีกครั้ง!!

ครืดดด!!!

สายเรียกเข้าพี่สีน้ำ

"อะไรของเขาอีกวะเนี่ย?" ฉันพูดกับตัวเองออกมา ก่อนจะกดรับสายผู้ชายคนที่ฉันพึ่งจะวางไปเมื่อกี้!!

ติ๊ด!!

"มีอะไรอีก......คะ!!" ฉันกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ด้วยอารมณ์หงุดหงิด

(เมื่อกี้พี่ยังพูดไม่จบ!!) ปลายสายก็ตอบกลับฉันมาด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

"........." ฉันก็เงียบรอฟังที่พี่เขาจะพูด แต่ปลายสายกลับเงียบไป ฉันได้ยินแต่เสียงลมหายใจของพี่เขาเท่านั้น!!!

"รอฟังอยู่ค่ะ.....พี่มีอะไรจะพูดก็พูดมาสิคะ แสนดีจะได้นอนสักที นี่มันจะตีหนึ่งแล้วนะ!" ฉันพูดออกไปด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดอีกครั้ง!!

(พรุ่งนี้ฝากซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งข้างๆคอนโดน้องมาให้พี่ด้วย ฝันดี!)

ตู๊ดๆๆๆๆๆๆๆ

แล้วพอพี่เขาพูดจบ เขาก็กดตัดสายฉันทิ้งทันที คือโทรมาสั่งให้ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งไปให้พรุ่งนี้เช้าตอนเที่ยงคืนกว่าเนี่ยนะ ขอสาระกับพี่เขาทีเหอะ แต่เมื่อกี้ก่อนวางสายพี่เขาบอกฝันดีฉันด้วยใช่มั้ย หรือว่าฉันจะหูฝาดไปวะ

.

.

.

~เช้าวันต่อมา~

@คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัย L 07.30 น.

"นี่ค่ะ....หมูปิ้งที่ฝากซื้อ!" ฉันยื่นข้าวเหนียวหมูปิ้งให้พี่สีน้ำหลังจากที่เดินมาหาพี่เขาที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะใต้ตึกคณะ คือเมื่อเช้าตอนที่ฉันจะออกคอนโดมา พี่เขาก็ไลน์ไปย้ำอีกทีเรื่องฝากซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งเนี่ย แล้วก็บอกด้วยว่าพี่เขาจะมารอฉันที่นี่!!

"ทำไมไม่นั่ง....ยืนค้ำหัวผู้ใหญ่อยู่ได้ไม่มีมารยาท!!" เขาพูดออกมาพร้อมกับมองหน้าฉันด้วยท่าทีกวนๆ อย่างกับตัวเองนี่มีมารยาทตายแหละเหอะ!!

"แสนดีจะขึ้นห้องแล้ว....ขอค่าข้าวเหนียวหมูปิ้งด้วยค่ะ สามสิบบาท!" ฉันบอกพี่เขาไป พร้อมกับแบมือไปตรงหน้าเขา คือสามสิบฉันก็จะเอานะคะ นี่ไม่ได้งกเลยจริงๆ

"เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง....นั่งเป็นเพื่อนพี่ก่อน!" เขาตอบฉันกลับมาหลังจากที่เขาก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือของตัวเอง!!

"......" ฉันได้แต่เงียบแล้วก็มองหน้าพี่เขานิ่ง ก่อนจะยอมทิ้งตัวลงนั่งตรงข้ามกับพี่เขา

"ข้อเท้าเราดีขึ้นแล้วใช่ป่ะ?" เขาถามฉันออกมา

"ค่ะ....ไม่ค่อยเจ็บแล้ว!" ฉันตอบพี่เขาไป ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อที่จะไลน์ไปบอกยัยกอหญ้าว่าฉันมาถึงคณะแล้ว!!

กอหญ้า

แสนดี : แก!!

แสนดี : ฉันถึงคณะแล้วนะ!!

แสนดี : ออกมายัง?

อ่านแล้ว 07.35 น.

กอหญ้า : กำลังจะออกไป!!

กอหญ้า : ฉันน่าจะไปถึงช้าอะ!

ยัยกอหญ้าพิมพ์ตอบฉันกลับมา และในขณะที่ฉันกำลังจะพิมพ์ตอบยัยกอหญ้าไปจู่ๆพี่สีน้ำก็ถามฉันออกมา!!

"คุยกับใคร?" ฉันละสายตาจากหน้าจอโทรศัพท์ขึ้นไปมองเขานิดนึง ก่อนจะเห็นว่าตอนนี้พี่เขากำลังนั่งจ้องฉันอยู่ แล้วนี่คือฉันไม่จำเป็นต้องตอบคำถามพี่เขาก็ได้ป่ะ?

"........" ฉันเงียบก่อนจะหันมาสนใจโทรศัพท์ในมือของตัวเองต่อ แต่.....

หมับ!!

"พี่บอกให้นั่งเป็นเพื่อน ไม่ได้บอกให้นั่งเล่นโทรศัพท์!!" จู่ๆเขาก็คว้าโทรศัพท์ที่อยู่ในมือของฉันไปหน้าตาเฉยเลยค่ะ แต่ฉันเห็นนะว่าเขาดูหน้าจอฉันแว็บนึงอะ ก่อนที่พี่เขาจะกดปิดหน้าจอแล้ววางมันไว้บนม้านั่งข้างเขา!!

"แสนดีคุยกับเพื่อนอยู่ค่ะ....แล้วนั่นมันก็เป็นของของแสนดีนะเอาคืนมา!!" ฉันโวยวายพี่สีน้ำออกไปพร้อมกับแบมือไปตรงหน้าแต่สิ่งที่ได้กลับมาคือแบงค์ร้อยหนึ่งใบ!!

"ค่าข้าวไม่ต้องทอน.....แล้วก็เดินไปซื้อน้ำเปล่าที่ร้านโน้นมาให้พี่ด้วย!!" เขาบอกฉันพร้อมกับชี้มือไปยังร้านค้าประจำคณะบริหารที่อยู่ทางด้านหลังฉัน นี่มันจะมากไปแล้วนะฉันไม่ใช่ขี้ข้าเขานะเว้ย!!

"จะกินก็ไปซื้อเองสิคะ....แสนดีไม่ใช่คนรับใช้พี่นะ!!" ฉันบอกพี่เขาไป แต่....

"พี่ก็ไม่ได้ว่าน้องเป็นคนใช้นี่....คือน้องเป็นน้องรหัสพี่ เพราะฉะนั้นพี่สั่งต้องทำ แล้วเวลาที่พี่ถามน้องก็ต้องตอบ เข้าใจ?"

"ไม่เข้าใจค่ะ....จบนะ!" ฉันลุกจากม้านั่งแล้วก็เดินขึ้นตึกเรียนทันที โดยที่ลืมนึกไปว่าโทรศัพท์ของฉันยังอยู่ที่พี่เขาอยู่ ให้ตาย!!