เล่นกับไนท์ :: CHAPTER 2 Stay StorNG [100%]
1246 Words
“เพราะฉันรู้ไงว่านายเข้าหาฉันต้องการอะไร ถ้าไม่ใช่เรื่องอย่างว่า” กระแทกเสียงใส่หน้าไนท์ที่อมยิ้มก่อนจะสักให้ฉันต่อ โดยคำสุดท้าย ng ถูกตวัดเน้นคำจนชัดเป็นตัวเขียนที่หางตัวจีจะเป็นรูปหัวใจขนาดเล็กล้อมรอบตัวเอ็น ราวกับภูมิใจในการทำแบบนี้เสียเหลือเกิน ฉันไม่ได้ต้องการสุดท้ายหมอนี่ออกแบบให้ก็ต้องยอมอะ อยากจะบ้าตายหมอนี่ต้องคิดไปไกลแน่เลยว่า ng คือชื่อย่อของเราสองคน อยากจะอ้วกใส่หัวเขาเสียจริง “ฉันไม่ง่ายเหมือนผู้หญิงของนายนะ ล้มเลิกความคิดอยากจะกินฉันไปซะ”
“ไม่แน่ บางทีเธออาจจะหลงเสน่ห์ฉันเข้าสักวันก็ได้”
“ฉันโคตรจะเกลียดผู้ชายแบบนาย จะหลงเสน่ห์ได้ไง?”
“แค่บอกว่าสักวัน ไม่ใช่ตอนนี้สักหน่อย” จะกี่วัน กี่เดือนหรือกี่ปีก็ไม่มีวันหรอก
“แปลกนะ...” ฉันลอบมองใบหน้าหล่อเหลาของไนท์ที่กำลังลงเข็มทำลายใหม่ให้ฉัน พอได้มองใบหน้าหล่อเหลาคิ้วโก้งดกดำเข้ากับดวงตาคมรับแพขนตายาว นัยน์ตาสีดำสนิทเหมือนกับจักรวาลที่อยู่รอบโลก จมูกโด่งเป็นสันและริมฝีปากแดงคล้ำที่เกิดจากการสูบบุหรี่จัดของเขา ไม่เว้นแม้แต่สันกรามที่รับกับโครงหน้าเรียวยาว ทรงผมมัลเล็ตก็รับกับใบหน้าของเขา
เครื่องหน้าของหมอนี่มันดูดีไปหมดจริงๆ นะ แบบว่ายังไงอะยิ่งมีรอยสักบนผิวขาวเนียนละเอียดด้วยแล้ว มันก็ยิ่งทำให้เขาดูหล่อแบดและน่าค้นหายังไงบอกไม่ถูก ถึงฉันจะแอบชมว่าไนท์หล่ออยู่บ่อยๆ แต่เขาก็ไม่ใช่สเปกฉันอยู่ดีนั่นแหละ ยกเว้นก็แต่ใบหน้าของเขา ใช่ ใบหน้าของเขาสเปกฉันยกเว้นสันดานอย่างเดียว
“นายเป็นคนเดียวที่ไม่เทฉัน”
“หมายถึงยังไง?”
“ก็แบบไม่หายไปดื้อๆ” ปกติผู้ชายรอบตัวฉันไม่นับฟินน์ที่เป็นเพื่อน เข้าหาฉันทีไรเป็นอันต้องหนีหายไปทุกที แต่ไนท์กลับไม่เป็นแบบนั้น มันผ่านมาตั้งแต่ตอนที่เคลียร์กับพี่สองยังไม่คบกัน จนตอนนี้สองคนนั้นคบหากันเรียบร้อย ไนท์ก็ยังวนเวียนอยู่ในชีวิตของฉัน ถึงจะรู้ความต้องการของไนท์ว่าต้องการอะไร แต่พอมาคิดๆ แล้วมันก็น่าแปลกจริงนั่นแหละ “เพราะอะไรเหรอไนท์”
“...”
“ทำไมนายถึงไม่หายไป”
“ฉันจะหายไปได้ยังไง ฉันยังไม่ตาย” คำตอบของไนท์ถึงมันจะไม่ตรงกับสิ่งที่ฉันอยากฟัง หากแต่ว่าคำพูดของยัยป้าหมอดูก็ผุดขึ้นมาอีกครั้ง
‘เขาจะกำหนดให้เจ้าเจอกับผู้ชายที่ไม่มีวันจริงใจกับเจ้า จนกว่าเขาจะเจอกับเจ้าอีกครั้ง’
“มะ ไม่มีทาง”
เป็นไม่ได้หรอก เวรเอ๋ย! ออกจากหัวฉันไปเลยนะยัยป้าหมอดู ไนท์เนี่ยนะไม่มีทางอยู่แล้วและฉันก็โคตรจะไม่เชื่อคำคาดเดาไปต่างๆ นาๆ แบบนั้นเด็ดขาด ฉันยกมือขวายีศีรษะตัวเองจนยุ่งเหยิง ก่อนจะตกใจสุดขีดที่ใบหน้าหล่อเหลาก็โน้มเข้ามาใกล้ชนิดที่ว่าปลายจมูกของเราสองคนชนกัน
“ว้าวุ่นเพราะฉันหรือไง?”
“อะ เอาหน้าออกไปเลยนะไอ้บ้า!” ตกใจหมดเลย บ้าจริง... ไนท์หัวเราะออกมาก่อนจะวางเข็มสัก พอรู้ว่าเขาสักให้เรียบร้อยฉันก็ก้มลงมองข้อมือซ้ายตัวเอง ไนท์เพิ่มเติมรอยสักให้ฉันเป็นเหมือนเลข 8 แต่เป็นแนวนอนจนฉันเลิกคิ้วขึ้น “คืออะไร เลขแปดนี่อะ”
“Infinity ไม่มีวันสิ้นสุด”
“อะไรไม่สิ้นสุด?”
“จะไปรู้เหรอ ก็ออกแบบได้แค่นี้จะเอายังไงก็บอกมาดิ” ไนท์ถอดถุงมือสีดำออกและทิ้งลงถังขยะ จากนั้นก็เอื้อมมือมาวางบนตุ๊กตาแบล็กกี้จนฉันขยับหนี “แค่จับเอง ตัวมันนุ่มดี”
“เอามือออกไปจากแบล็กกี้เลย”
“เธอชอบมันหรือไง?”
“ฉันได้มันมาเพราะดวงล้วนๆ นายมาจับแบบนี้ดวงฉันซวยกันพอดี”
“นี่เธอเชื่อเรื่องพรรค์นี้ด้วยเหรอ?” ไม่ได้เชื่อ แต่เคลียร์ต่างหากที่ไม่ยอมให้ฉันขายอะ อีกอย่างฉันไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินก็ว่าจะเก็บเจ้าตัวนี้เอาไว้เอง “ไร้สาระ”
“อย่าจับดิ”
“ไม่ให้จับใช่ปะ?”
“เออ”
“งั้นก็... จุ๊บ!” ไนท์โน้มใบหน้ามาจูบบนศีรษะของแบล็กกี้จนฉันเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไม่พอยังพรมจูบไปทั่วจนฉันเอาแบล็กกี้ซ่อนไว้ด้านหลัง “จะได้เหมือนกอดฉัน”
“นายนี่มันทุเรศจริงๆ ขนาดตุ๊กตาก็ยังไม่เว้นเลยเหรอ!”
“เอาเป็นว่าแบล็กกี้คือตัวแทนฉันเรียบร้อย” ฉันอยากจะเอาเข็มสักจิ้มหมอนี่ให้ตายจริงๆ ไนท์หัวเราะราวกับการได้แกล้งฉันเป็นเรื่องสนุก เขาลุกขึ้นยืนเดินต้อนฉันที่ถอยหลังเดินหนีเขา
“จะ จะทำอะไรของนายถอยไปเลยนะไม่งั้นไข่นายแตก”
“...”
“ไนท์”
“แปะพลาสเตอร์ใสให้” ไนท์ดึงข้อมือซ้ายฉันกระชากเข้าหาตัว จากนั้นก็แปะพลาสเตอร์ใสบนรอยสักให้เป็นอันเสร็จ “ฉันไม่คิดเงิน”
“ไม่ต้อง”
“สักให้ฟรีไม่เอาจริงดิ”
“ไม่อยากติดค้างนาย”
“พรุ่งนี้เอาอเมริกาโน่กับคุกกี้อร่อยๆ มาสักอย่างก็พอ” ฉันลอบมองใบหน้าหล่อเหลาที่กระตุกยิ้มมุมปาก จึงผลักร่างสูงให้ถอยห่างและออกมานอกร้านก็เห็นเคลียร์กับพี่สองนั่งรออยู่ ไม่รู้ว่าได้ยินเสียงโหวกเหวกโวยวายเมื่อกี้หรือเปล่านะ “ได้เวลามึงทำงานละไอ้สอง กูจะได้ไปผับ”
“เดี๋ยวนะ นายบอกว่าพี่สองหยุดไม่ใช่ไง?”
“อ่า พอดีนึกขึ้นได้ว่าฉันไม่ให้ไอ้สองมันหยุดแล้ว”
“ไนท์!” หมอนี่มันร้ายกาจจริงๆ ไนท์มองหน้าฉันที่ทำหน้าโกรธแค้นเขาแบบอยากจะกระชากคอมากัดหูให้ขาด
“พรุ่งนี้อย่าลืมอเมริกาโน่นะ บาย”
“ไอ้ xxx” ฉันก่นด่าร่างสูงที่เดินออกจากบ้านขึ้นรถสปอร์ตปอร์เช่ขับไปทันที พอได้ด่าระบายอย่างสบายใจก็ลืมไปว่าพี่สองยืนอยู่ด้านหลัง “เอ่อ พี่สองคะ”
“เกี๊ยวด่าเฮีย ไม่ได้ด่าพี่”
“งั้นเคลียร์กลับห้องก่อนนะคะ”
เคลียร์โบกมือให้กับพี่สองก่อนจะลากฉันออกจากร้านสัก ระหว่างทางก็คือก่นด่าไนท์กับเคลียร์จะเพื่อนหัวเราะชอบใจ เราสองคนแวะกินข้าวเย็นด้วยกันต่างคนก็ต่างแยกย้ายกลับบ้าน มาถึงห้องฉันก็โยนแบล็กกี้ไปที่โซฟาปลายเตียงทั้งที่คิดว่าจะเอามานอนกอด แต่ดันมีรอยจูบของไนท์ไปแล้วน่ะสิ จะซักยังไงก็ไม่ออกแน่เพราะหมอนั่นมันทำไม่ดีไม่ร้ายกับแบล็กกี้ของฉันอะ
“อย่างนายแม่งไม่มีวันใช่ไอ้เวรตะไลที่ยัยป้าหมอดูพูดถึงแน่”
ฉันไม่เชื่อ! และโคตรจะไม่เชื่อเลยว่าฉันกับหมอนั่นจะเคยมีความสัมพันธ์อดีตบ้าๆ แบบนั้น ไม่มีวันหรอก
*-----------------------------------------------*
- Writer
