บทรักยัยนอกคอก

ตอนที่ 11 เกมหน้ากาก

ห้องจัดเลี้ยงหรูของโรงแรมระดับห้าดาวในกรุงเทพฯ เต็มไปด้วยบรรยากาศที่หรูหรา แสงไฟอ่อนนุ่มจากโคมไฟระย้าที่แขวนอยู่บนเพดานเปล่งประกายลงมาอย่างมีเสน่ห์ แสงไฟที่กระทบกับหน้ากากหลากสีของแขกผู้เข้าร่วมงานทำให้บรรยากาศดูมีความลึกลับและน่าค้นหา เสียงดนตรีแจ๊ซที่บรรเลงเบาๆ ในพื้นหลังช่วยเติมเต็มบรรยากาศให้ทั้งงานมีความผ่อนคลายและคลาสสิค แขกที่มาร่วมงานต่างสวมใส่หน้ากากที่สะท้อนถึงตัวตนและความลับที่ปิดบังไว้ ทำให้ทุกการพบปะและสนทนาเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและน่าสนใจ

เอริค เวสต์ฟิลด์ก้าวเข้ามาในงานเลี้ยงด้วยชุดทักซิโด้สีดำตัดเย็บอย่างประณีตที่เสริมให้เขาดูสูงสง่างาม หน้ากากสีเงินปิดบังครึ่งบนของใบหน้าของเขา

ทำให้บุคลิกที่เยือกเย็นและทรงพลังของเขายิ่งดูมีเสน่ห์และลึกลับมากขึ้น เอริคมักเป็นที่จับตามองของทุกคนในงานเลี้ยง ไม่ว่าจะด้วยรูปร่างที่โดดเด่นหรือท่าทางที่มีเสน่ห์แฝงไปด้วยความเฉียบขาด แต่คืนนี้เขาไม่ได้ต้องการเป็นศูนย์กลางของความสนใจ

เขามุ่งหน้าไปยังแขกคนสำคัญที่เขาต้องการสนทนาเรื่องธุรกิจ

"คุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับแผนการขยายธุรกิจในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้? " เอริคเอ่ยถามแขกคนหนึ่งด้วยน้ำเสียงสุขุมแต่เฉียบขาด สายตาของเขาจับจ้องชายคนนั้นอย่างแน่วแน่

แขกคนนั้นตอบกลับด้วยน้ำเสียงระมัดระวัง "ผมเห็นด้วยครับ คุณเวสต์ฟิลด์ แต่เราต้องพิจารณาเรื่องความเสี่ยงด้วย"

เอริคพยักหน้ารับฟัง "แน่นอน เราจะไม่ดำเนินการใดๆ โดยไม่ทำการวิเคราะห์ความเสี่ยงอย่างละเอียด" เขาพูดด้วยความมั่นใจ

ขณะที่เอริคกำลังพูดคุยกับแขกคนสำคัญ ลูคัสซึ่งยืนอยู่ข้างๆ เขา เหลือบเห็นเอวา เวสต์ฟิลด์เดินเข้ามาในงาน

เอวาสวมชุดเดรสยาวสีฟ้าพาสเทลที่ทำให้เธอดูสวยสง่า หน้ากากลูกไม้สีฟ้าอ่อนที่เธอสวมปิดบังบางส่วนของใบหน้า ยิ่งทำให้เธอดูลึกลับและเสริมความอ่อนหวานในตัวเธอ

ลูคัสยิ้มแล้วกระซิบข้างหูเอริคด้วยท่าทางกวนๆ

“วันนี้น้องมึงดูสวยนะ เอริค”

เอริคหันไปมองเอวาทันที เมื่อเห็นเธอในชุดที่ดูอ่อนหวานและสง่างาม ความไม่พอใจพลุ่งขึ้นในใจเขาในทันที “สวย? กูว่าแค่ใส่หน้ากากมาปิดความโง่เท่านั้นแหละ” เขาตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเฉียบขาด

ลูคัสหัวเราะเบาๆ “มึงนี่นะ ยังเกลียดเธอไม่เลิกจริงๆ” เขายิ้มล้อเลียน “แต่กูว่าจริงๆ มึงอาจจะไม่ได้เกลียดเธอขนาดนั้นหรอก”

เอริคจ้องลูคัสด้วยสายตาดุดัน “มึงจะพูดอะไรลูคัส?”

“ไม่มีอะไร” ลูคัสยักไหล่ “แค่คิดว่า…บางทีนะ มึงอาจจะรู้สึกอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่แค่เกลียด แต่ยังไม่รู้ตัวเองมากกว่า”

เอริคหันกลับไปมองเอวาอีกครั้ง เขาเห็นเธอกำลังยิ้มแย้มและสนทนากับแขกในงาน ใบหน้าของเธอดูสดใสและเต็มไปด้วยความสุข ทุกคนดูเหมือนจะหลงเสน่ห์ในความน่ารักและสดใสของเธอ

ในเวลาเดียวกัน จูเลียน ดาเวนพอร์ท ซึ่งเป็นแขกคนสำคัญของงานและมีชื่อเสียงในฐานะนักธุรกิจที่ฉลาดและเจ้าเล่ห์ เดินเข้ามาหาเอวาที่กำลังยืนคุยกับแขกคนอื่นด้วยรอยยิ้มอบอุ่น “น้องเอวา สวยมากในคืนนี้นะครับ” จูเลียนพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล แต่แฝงไปด้วยความเจ้าเล่ห์

เอวายิ้มตอบอย่างสดใส “ขอบคุณค่ะ พี่จูเลียน วันนี้พี่ดูดีมากเลย” เธอตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุภาพและจริงใจ

เมื่อเห็นการพูดคุยระหว่างเอวาและจูเลียน เอริครู้สึกโกรธขึ้นมาทันที เขาคิดว่าเอวากำลังพยายามใช้เสน่ห์ของเธอเพื่อเข้าหาผลประโยชน์จากจูเลียน เขาจ้องมองทั้งคู่ด้วยสายตาที่เย็นชา ลูคัสสังเกตเห็นสีหน้าของเอริคแล้วหัวเราะ

“มึงคิดว่าเธอทำอะไรอีกล่ะ?”

เอริคตอบด้วยเสียงเคร่งเครียด “กูไม่ไว้ใจยัยเด็กนั่น เธอชอบทำตัวเป็นมิตรเพื่อหวังได้อะไรบางอย่างอยู่เสมอ”

“หรือมึงแค่หึง?” ลูคัสแกล้งพูดพร้อมกับยิ้มกวนๆ

“ยอมรับมาเถอะว่ามึงไม่ชอบที่เห็นจูเลียนคุยกับเธอ”

เอริคหันขวับมามองลูคัส “หึง? มึงพูดอะไรของมึง? กูแค่ไม่อยากให้เธอทำให้บริษัทนี้ดูแย่ก็แค่นั้น”

ลูคัสยิ้มและขยิบตา “อ้อเหรอ? งั้นกูเข้าใจผิดไปเองสินะ” “แต่ถ้ามึงอยากหึง ก็ไม่ต้องเก็บไว้คนเดียว บอกกูได้”

เอริคเบนสายตากลับไปที่เอวาและจูเลียน เขาเห็นจูเลียนยิ้มและกระซิบอะไรบางอย่างใกล้หูของเอวา

ซึ่งทำให้เอวาหัวเราะออกมาเบาๆ ความโกรธในใจของเอริคเริ่มปะทุขึ้นมา

“มึงดูสิ มึงเห็นไหมว่าเขากำลังพยายามเข้าหาเธอ?”

เอริคพูดด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความเกลียดชัง

ลูคัสพยักหน้า “อืม กูเห็น...แล้วไง? พวกเขาก็แค่คุยกันธรรมดาๆ นี่ มึงอย่าคิดมากสิ”

เอริคกัดฟันแน่น “กูไม่ไว้ใจ ไม่ไว้ใจทั้งสองคน ยัยเด็กนั่นอาจจะคิดว่าตัวเองฉลาด แต่มึงรู้หรอว่ามันกำลังเล่นเกมอะไรอยู่?”

ลูคัสหัวเราะเบาๆ “มึงนี่นะ คิดมากไปเองแล้ว พวกเขาอาจจะไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยก็ได้”

เอริคยังคงจ้องมองไปที่เอวาและจูเลียน

ความโกรธของเขายังคงปะทุอยู่ในใจ เขาไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงรู้สึกไม่พอใจแบบนี้ทุกครั้งที่เห็นเอวาอยู่ใกล้ผู้ชายคนอื่น

โดยเฉพาะผู้ชายอย่างจูเลียนที่เขาไม่เคยไว้ใจ

“ถ้ากูเห็นอะไรที่กูไม่ชอบอีก กูจะจัดการเอง”

เอริคพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาและเฉียบขาด

ลูคัสยักไหล่ “ตามใจมึงละกันเพื่อน แต่กูว่า...มึงน่าจะลองผ่อนคลายบ้างนะ”

เอริคไม่ตอบ เขาเพียงแค่จ้องมองไปที่จูเลียนที่กำลังยิ้มให้เอวา และเขารู้ว่าคืนนี้มันยังไม่จบง่ายๆ แน่นอน