ทางด้านจางเย่วเล่อที่เหวินเปียวพามานางดิ้นรนไม่ได้เลยเขาเล่นอุ้มนางดีดมาตามยอดไม้นางต้องกอดเขาแน่นเพราะกลัวตก ในที่สุดก็มาถึงที่ๆเหวินเปียวมาพักเสมอ เขาซอกแซกทุกซอกทุกมุมของเมืองอี้โจว สกุลเหวินรับใช้สกุลเว่ยของฮ่องเต้มาตั้งแต่สมัยก่อตั้งราชวงศ์ใหม่ๆ ผ่านมาเกือบสามร้อยปีที่แล้วสกุลเว่ยสถาปนาแคว้นเป่ยฉีและขึ้นเป็นเจ้าดินแดนปกครอง
เหวินเปียวอุ้มคนตัวเล็กเดินเข้าในถ้ำที่เคยมาพักบ่อยยามที่ต้องมาล่าหมาป่า เพราะตำบลปิงเหออากาศหนาวหมาป่ามักจะอาศัยรวมฝูงกันที่นี่ ทันทีที่เขาวางนางลงเย่วเล่อก็ตวัดฝ่ามือตบหน้าเขาทันทีเช่นกันก่อนจะต่อว่าเขาไม่ให้ได้ตั้งตัว
"เหวินเปียวท่านมมันคนสารเลวกักขฬะ ไปตายซะข้าเกลียดท่าน"
จางเย่งเล่อหันหลังหนีเขาทันที นางเดินเพื่อจะออกจากถ้ำแต่อยู่ๆก็ได้ยินเสียงหมาป่าหอนดังมา นางจึงค่อยๆเดินถอยหลังก่อนที่แผ่นหลังของนางจะชนเข้ากับหน้าอกแกร่งของคนตัวโต เหวินเปียวใช้สองแขนโอบน
