ตอนที่7
'ชีวิตต้องดำเนินต่อไป'
น้ำค้างบอกตัวเองแบบนั้นซ้ำๆ ก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดลากกระเป๋าเดินทางเดินเข้าสู่ร้านอาหารของตน หลังจากเรียนจบน้ำค้างก็เลือกที่จะช่วยธุรกิจทางบ้านจะได้มีเวลาดูแลแม่ เธอและแม่ย้ายมาอาศัยที่เมืองเล็กๆ ทางตอนเหนือของประเทศจีนตั้งแต่อายุ 10 ขวบ แม่ของเธอมีเงินติดตัวมาพอสมควร มากพอจะดูแลสองชีวิตได้หลายปี แม่ของเธอทำอาหารอร่อยจึงลองเปิดร้านอาหารเล็กๆ กิจการก็ดำเนินด้วยดีเสมอมา แม้จะไม่ได้ร่ำรวยอะไร น้ำค้างกับแม่ก็ก็มีความสุขดี ดีกว่าต้องฆ่าคนในครอบครัวเดียวกันเพื่อหุ้นไม่กี่เปอร์เซ็นต์ เธอและแม่ไม่เคยกลับไปทวงมรดกที่ว่านั้น
น้ำค้างไม่เคยโทษแม่ที่ไม่สู้ ไม่โกดที่ท่านไม่ทวงความยุติธรรมให้กับพ่อและพี่สาว แม่เป็นเพียงผู้หญิงคนเดียวอีกทั้งยังเป็นชาวต่างชาติต่างภาษาส่วนอีกอีกฝ่ายเป็นถึงนักธุรกิจใหญ่ คุณหญิงวรรณน่ากลัวขนาดไหนถึงได้ลงมืออุกอาจวางยาคนในบ้านตัวเองโดยไม่เกรง
