พี่นักบอล 1
1129 Words
"มึงดูพี่เขาดิกรี้ด!!! หล่อมากเนอะ"หญิงสาว ที่กำลังร้องกรี้ดสกิดเพื่อนตัวเองที่นั่งอยู่ข้างๆให้หันไปดูเหล่าหนุ่มๆนักบอลของมหาลัยที่เดินผ่าน
"อืมพี่เขาหล่อจังเลย" เรนเดียร์ ที่นั่งอยู่หันไปมองจับจ้องไปที่คนคนนึงที่เรียกได้ว่าเขาชอบที่สุด นั่นก็คือพี่เป้ กัปตันของทีมทั้งหล่อสูงหุ่นดี มันดีไปหมด
"เเหม่ๆมองพี่เขาตาหวานเยิ้มเลยนะ มึงชอบพี่เป้ก็ไปจีบเขาสิเรนเดียร์ " โม สกิดเพื่อนตัวเองอย่างหยอกล้อ เรนเดียร์ยูปากของตัวเองเเบบน่ารักๆ
"เนี่ยมึงน่ารักขนาดเนี่ยกูว่านะ พี่เขาต้องชอบ"
"ไม่เอาหลอกพี่เขาออกจะฮอต เราเป็นคนธรรมดาไม่กล้าหรอก อีกอย่างถ้าเกิดพี่เจามีเเฟนเเล้วเเฟนเขามาตบเราก็เหนื่อยอีก เเค่มองอยู่ตรงนี้ก็อุ่นหัวใจเเล้ว
"จร้าๆ...." โมเเบะปากใส่เพื่อนตัวเองหนึ่งทีอย่างหมั่นไส้ มั่วเเต่จ้อง ได้ครอบครองไม่ดีกว่ารึไง
"ไปเถอะกินข้าวกันมานั่งมองพี่เขาจนไม่ได้กินเเล้วข้าว"
"อะเคร" เรนเดียร์เดินตามเพื่อนสาวของตัวเองไปที่โรงอาหาร กลางของมหาลัยผู้คนส่วนใหญ่จะมานั่งทานที่นี้เพราะตรงนี้เหมิ่อนเป็นจุดรวมดาว มีเเต่คนหน้าตาดีฮอตๆ บางครั้งก็มีคนที่เป็นดารามานั่งเล่น เเถมยังอยู่ข้างสนามกีฬาที่มีผู้ชายยั้วเยี้ย
"กินไรดี"โมหันไปถามเรนเดียร์เพื่อนตัวเล็กของเขา
"อยากกินก๋วยเตี๋ยวป้าจุ นรกเเตก"
"555ไปตั้งชื่อร้านให้ป้าเขาตอนไหน"
"ก็มันจริงไหมละน้ำก๋วยเตี๋ยวคือเเซ่บเเบ้วก็ร้อนจนลวกปากเเต่ว่าไม่ได้ ป้าเเกทำอร่อย"
"เครๆไปต่อเเถวก่อนที่เเถวจะยาวกว่านี้ ร้านป้าเเกยิ่งมีคนกินเยอะอยู่อร่อย หรือใส่กัญชา555"
"บ้าหรอ" เรนเดียร์ดุโมเบาๆเเละพากันเดินไปต่อเเถว
"ดีนะเเถวยังไม่ยาววันนี้ได้กินไวปกติยืนเเถบขาลาก ....อุ้ย"
"ใช่.....หื้มมีอะไรหรอ" โมที่ยืนอยู่ด้านหน้าเมื่อหันมาเพื่อจะพูดคุยกับเรนเดียร์ต้องตกใจอย่างลืมตัว เพราะคนที่ยืนต่อเเถวอยู่ข้างหลังคนหน้าหวานนั้นเป็นคนที่เจ้าตัวชอบ
"ป่าวๆ...."
เรนเดียร์ขมวดคิ้วสงสัย เเต่ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากยังคงยืนรอต่อเเถวเพื่อกินก๋วยเตี๋ยวป้าจุอยู่ ในมือก็ถือโทรศัพท์ไถดูโซเชียลไปเรื่อยเพื่อฆ่าเวลา
ริมนิม
ทุกคนดูพี่เป้ นักบอลของมหาลัยxxc สิหล่อรวยระดับเทพเจ้าวันนี้พี่เเกถกเสื้อขึ้นทำให้เห็นซิคเเพ็คเเน่นๆดีนะฉันเเคปทันทุกคนมาดูเร็ว ฝากเเชร์ด้วยจร้า
เเนบรูป
คอมเม้น
หล่ออ่าาา
ผัวฉัน(ทิพย์)
อยากได้อยากโดน
งานนี้ไปไหม
"พี่เขาหล่อจัง" เรนเดียร์พูดเเละมองรูปยิ้มๆ
ฟุด....ฟิด....ฟุด...ฟิด
ลมอะไรรดอยู่บนหัวเรานะ เรนเดียร์คิดในใจด้วยความสงสัย ก็ต้องหันไปมองตามธรรมชาติของคน
พรึบ
ใบหน้าหวานของเรนเดียร์หันไปประทะเข้ากับเเผงอกของใครบางคน กลิ่นเหงื่อรอยเข้ามาในจมูกจนได้กลิ่น
"อุ้ยขอโทษครับ" เรนเดียร์รีบก้มหน้าขอโทษขอโพยอย่างไม่ตั้งใจ ไม่คิดว่าคนที่อยู่ข้างหลังจะอยู่ใกล้จนชิดขนาดนี้
"หื้อ..ไม่เป็นอะไร"
"ขะ..ขอโทษ..คะ...อะ" เรนเดียร์เงยหน้าขึ้นมาเพื่อจะขอโทษคนข้างหลังอีกครั้ง เเต่ต้องชะงักคำพูดเมื่อสบตาเข้ากับสายตาเรียวเหมือนนักล่าของคนที่เขาคุ้นหน้าดี ไม่คุ้นได้ไงละเเอบมองเขาอยู่ทุกวัน
"....ไม่เป็นอะไร"
"ครับขอโทษครับ" เรนเดียร์รีบหันหย้ากลับมาเเละกุมใบหน้าตัวเองเอาไว้ด้วยความเขิลอาย โมที่มองเหตุการณ์อยู่ก็ยิ้มกริ่มมองไปที่คนตัวสูงที่ยืนอยู่ข้างหลังเรนเดียร์ เเละชี้นิ้วชี้ไม้มาที่เรนเดียร์ ปากก็พูดเเบบไม่ออกเสียงว่าคนนี้ชอบ
"หึหึ" เป้ยิ้มออกมาอย่างนึกขำเเละก้มมองกลุ่มผมของคนตัวเล็กกว่าที่ยืนอยู่ข้างหน้า
.จึกๆ
"งึก" เรนเดียร์สดุ้งขึ้นเมื่อมีบางสิ่งบางอย่างมาสกิดอยู่ที่หลัง
"น้อง"
"คะ..ครับ!" เมื่อเสียงทุ้มเรียกขึ้นเรนเดียร์สดุ้งตัวโหย่งเเละหันไปมองคนที่สกิดเข้าทันที ไม่รู้ว่าทำไมต้องกระตือรือล้นขนาดนี้
"ชื่ออะไร"
"ผะ..ผมหรอ"
"ใช่"
"อั..ชื่อเรนเดียร์ครับ"
'พึ่งรู้นะเนี่ยว่าพี่เป้เป็นเข้มๆขรึมๆพูดไม่มรหางเสียง เเต่ร้าวใจชมัดเลย' เรนเดียร์คิดในใจ
"ขอไลน์หน่อย"
"ห้ะ"
"ไลน์มีไหม"
"อะ....มีครับ " เรนเดียร์รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นกดไปที่คิวอาร์โค้ดเพื่อให้เป้เเสกน
"หึหึ..เอาเบอร์มาก็ได้เเค่นั้นก็ได้ไลน์เเล้ว"
"เเล้วพี่ไม่ออกเเต่เเรกละว่าขอเบอร์หน่อย"
"..."
"อุ้ยขอโทษครับ"
"น่ารักดี" เป้เเย่งโทรศัพท์จากมือขาวๆนั้นมาเเละทำการเเลกเบอร์เเลกไลน์ตัวเองเสร็จศัพท์
"เดียวทักไป"
"ครับ"
"คิวต่อไปจร้าเอาเว้นอะไรลูก"
"เอ่ออเส้นเล็กครับ" เรนเดียร์รีบเอาโทรศัพท์คืนเเละหันไปสั่งอาหารกลับป้าจุทันที
.
.
.
.
.
"มึงบอกมาเดียวนี้นะมึง ไปหว่านเสน่ห์อะไรพี่เขาพี่เขาถึงขอเบอร์ขอไลน์มึง มึงรู้ไหมกูเห็นผู้หญิงรอบๆมองมึงตาเขียวอย่างกลับงู เขียวอีบ้า จะโดนตบไหมเนี่ย"
"ก็ไม่ได้ทำอะไรพี่เขาขอเลย ...เราก็ตกใจเเต่ตอนนั้นคือทำตัวไม่ถูกใจเต้นตึกตักๆมากๆ เหมือนจะกระเด็นออกมาจากร่างกาย พี่เขาเป็นคนเย็นชาขรึมๆมากพูดเเบบห้วนๆคือร้าวใจมากเว้ยโม"
"เเหม่อวดใหญ่เลยนะ.....กูว่าโอกาศนี้เเหละ....จีบกันเลยกูเชียร์คิคิคิ"
"บ้าหน้าเขาอาจจะขอไลน์เรื่องงานอะไรป่าว"
"ทำเป็นพูดอ้างไปทั่วนะมึง พี่เขาจะให้มึงช่วยงานอะไรละ งานเป็นเเมียพี่เขางี้หรอ"
"บ้าหยุดพูดเลยกินต่อเถอะ"
"หึหึ...เพื่อนกูมันเริ่ด"
"เเล้วเรียนเสร็จก็กลับบ้านดีๆหละระวังโดนเเฟนคลับพี่เขาดักตบ "
"บ้าไม่ใช่เเละ"
"จร้า"
- Writer
