"ปล่อยเธอเดี๋ยวนี้!!" เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมาพร้อมกับผู้ชายอีกคนที่ถูกถีบอย่างแรงจนล้มลงกับพื้นลานจอดรถ ร่างของฉันถูกกระชากออกจากคนที่อุ้มฉันไว้หลังจากนั้นเขาก็ถูกถีบจนล้มลงไปนอนกองกับเพื่อนเช่นกัน
"พี่แดน.."ฉันหันหน้าไปพบกับคนที่มาช่วยฉันและพบว่าเขาคือคนที่ฉันคิดถึงมากที่สุด พี่แดนหันมายิ้มให้ฉันเล็กน้อยก่อนจะจ้องผู้ชายพวกนั้นด้วยสายตาที่น่ากลัวมาก
"มึงเป็นใครวะมายุ่งอะไรกับพวกกู!!"ผู้ชายทั้งสองคนลุกขึ้นเตรียมเดินเข้ามาหาเรื่องพวกเราอีกครั้งแต่ก็ต้องชะงักไปเพราะพี่เฉินที่เดินตามมายกปืนขึ้นจ่อหน้าพวกเขา
"ถ้าไม่อยากตายก็ไปให้พ้น.."พี่เฉินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแต่วาวตาของพี่เขานั้นน่ากลัวเช่นกัน
ผู้ชายสองคนนั้นรีบถอยห่างออกไปอย่างขี้ขลาดทันที พี่เฉินเองก็เก็บปืนแล้วหันมาพยักหน้าให้พวกเรา ฉันจ้องมองคนคุ้นเคยทั้งคู่ตรงหน้าพวกเขาดูเปลี่ยนไปมากหลังจากที่ไม่ได้ติดต่อกันเดือนกว่า สีหน้
