ตีห้าแล้วแสนรักตื่นขึ้นมาพร้อมกับอาการเมื่อยเนื้อเมื่ยตัว นึกถึงเรื่องเมื่อคืนก็ใบหน้าเห่อร้อนทันทีเธอเรียกร้องเขาทั้งคืนอีกทั้งยังไม่ยอมให้เขาหยุดอีกด้วย เมฆาที่หลับอยู่หระชับอ้อมแขนก่อนจะเอ่ยงึมงำ
"นอนเถอะเมียจ๋า เดี๋ยวสายๆค่อยตื่นเดี๋ยวผัวปลุกเองนะ"
"อาเมฆคะ แสนจะไปใส่บาตร"
"เว้นวันหนึ่งค่ะคนดี เดี๋ยววันนี้อาจะพาไปวัด ไปทำบุญนอนนะคะหรือว่าอยากทำอย่างอื่นดี"
คนตัวโตลืมตามามองคนในอ้อมกอดก่อนจะรั้งแสนรักให้มาใกล้ชิดจูบเธอเป็นการต้องรับยามเช้า แสนรักยอมให้เขาจูบจนพอใจเมฆาถอนริมฝีปากออกแล้วแสนรักจึงลูบใบหน้าหล่อเหลาของเขาสายตาที่มอทั้งหลงรักหลงใหล
"อาเมฆหล่อจริงๆ แสนจะมีวานาได้เป็นผู้หญิงของอาเมฆมากกว่าทางผ่านไหมคะ"
"แสนเป็นเมียอาค่ะ เป็นทุกอย่างของอาไม่ใช่ทางผ่าน นอนนะคะคนดีสักเก้าโมงเราจะไปวัดกัน"
แสนรักพยักหน้าจากนั้นก็ซุกใบหน้ากับอกแกร่งของเมฆาหลับไปอีกครั้ง คนตัวโตกอดกระชับกดคาง
