"ฮึก..." เสียงเจ้าของใบหน้าใสนั่งร้องไห้ออกมาด้วยสีหน้าเจ็บปวดไปกับความจริงที่เพิ่งได้รู้เกี่ยวกับสิ่งที่รุ่นพี่หนุ่มต้องการจากเธอ
"พี่ใจร้ายมากเลยนะคะ ฮือออ ทำไมทำกับวาแบบนี้..." ริมฝีปากบางเอ่ยขึ้นน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเสียใจเป็นที่สุด เธอไม่คิดเลยว่า...รุ่นพี่หนุ่มที่ดูใจดีอบอุ่น แท้จริงแล้ว...จะเป็นคนใจร้ายที่ร้ายกับเธอได้มากถึงขนาดนี้
"พี่ต้องการแค่สิ่งนั้นจากวาจริง ๆ เหรอ ฮึก วาเกลียดพี่ พี่ธาม ฮือออ...วาเกลียดพี่" คนตัวเล็กเอาแต่นั่งเอามือปิดหน้าก้มหน้าร้องไห้ออกมาไม่หยุดด้วยท่าทีน่าสงสาร ทว่าในตอนนั้นเอง...
ครืดดด เสียงโทรศัพท์ของหญิงสาวก็ดังขึ้นทำให้ร่างบางที่กำลังสะอื้นร้องไห้อยู่ชะงักเอื้อมมือเข้าไปหยิบโทรศัพท์ขนาดพอดีของตัวเองขึ้นมาดู แล้วก็ต้องชะงักพยายามสะกดกลั้นเสียงสะอื้นของตัวเองเอาไว้
พี่วิ
"ฮึก..."
ติ้ด
(ฮัลโหล ทำอะไรอยู่)
"..."
(ยัยวา?)
"ฮะ...ฮัลโหลคะพี่วิ
