จื่อรั่วอิงกลับมาถึงจวนในยามพลบค่ำ นางเล่าเรื่องที่พบกับลี่หมิงอ๋องโดยบังเอิญให้เสี่ยวหยุนและเจ้าอ้วนเป่าฟัง เสี่ยวหยุนที่กำลังยกน้ำชาให้คุณหนูถึงกับมือสั่น
"คุณหนูโชคดีที่ท่านอ๋องตาบอด มิเช่นนั้นแย่แน่แล้ว"
"ใช่ ข้าไม่คิดว่าจะซวยสุด ๆ อยู่ดีไม่ว่าดีไยท่านอ๋องต้องไปร้านหนังสือร้านนั้นด้วย ร้านหนังสือในเมืองหลวงมีมากมายจนนับนิ้วสิบรอบยังไม่ครบด้วยซ้ำ นี่แหละที่เขาว่าโลกกลมจนทำให้เรื่องบังเอิญเกิดขึ้นได้"
น้ำเสียงของจื่อรั่วอิงบัดนี้ยังแหบแห้งนัก เสี่ยวหยุนจึงสั่งให้อาเหิงบ่าวร่างผอมไปนำน้ำผึ้งอุ่นมาให้จื่อรั่วอิงจิบ จื่อรั่วอิงจึงบอกว่า
"บีบมะนาวลงไปด้วย ช่วยให้ชุ่มคอ"
"เจ้าค่ะ คุณหนู"
อาเหิงเดินออกไปแล้ว จื่อรั่วอิงจึงสั่งความอ้วนเป่าตามคำสั่งท่านอาจารย์ให้ไปรับยาถอนพิษหลังจากนี้อีกสามวัน
"บ่าวทราบแล้วขอรับคุณหนู" จากนั้นจึงเอ่ยถามด้วยความสงสัย
"คุณหนูจะไม่บอกท่านอ๋องเรื่องยาพิษหร
