หลังจากวันนั้นที่ถูกจื่อรั่วอิงจับมัดไว้กับต้นไม้ทั้งคืน โชคดีคือยามนี้มิใช่หน้าหนาวไม่เช่นนั้นเจียวลู่คงได้หนาวตายแน่นอน ทว่าโชคร้ายที่สุดของเจียวลู่ก็คือต้นไม้นั้นดันอยู่ใกล้รังมดรังใหญ่ สัตว์ตัวเล็กเหล่านั้นเห็นเจียวลู่เป็นศัตรูจึงยกทัพบุกกัดนางทั้งคืน แต่เพราะนางถูกตีจนสลบมิหนำซ้ำองครักษ์ซีห่าวยังสกัดจุดใบ้ของนางซ้ำเข้าไปอีกเพื่อไม่ให้นางส่งเสียงยามที่ฟื้นขึ้นมาจึงไม่รู้สึกตัว
เมื่อตื่นขึ้นเจียวลู่จึงได้รับความทรมานอย่างแสนสาหัสร่างกายไม่อาจขยับได้ ปากของนางยังไม่อาจเปล่งเสียงร้องให้คนมาช่วย กว่าจุดที่สกัดเอาไว้จะคลายก็เรียกได้ว่าร่างกายของนางไม่มีจุดไหนเลยที่ไม่ถูกเจ้าสัตว์ตัวน้อยกัดแทะ
ความทรมานเหล่านี้เจียวลู่จดจำไว้เป็นอย่างดี จื่อรั่วอิงต้องได้รับการชำระแค้นอย่างสาสม ทว่าบัดนี้ตนเองยังเอาตัวไม่รอดต้องนอนล้มป่วยไข้ขึ้นสูงอยู่บนเตียงโดยมีลี่ไท่เฟยคอยกำชับท่านหมอให้รักษานางอย่าให้ผ
