Grind Me Amethyst

PROLOGUE

" maka sarili ba, kung sabihin kong hindi patas na mas pinili mong iwan ako pagka tapos kong manatili nung mga panahong sira kapa? " unti unti nag silabasan ang mga luhang itinatago ni blake ng mag kaharap sila muli ni amethysy

mata sa mata niya itong sinabi si amethyst wala na siyang pakeelam kung mag muka siyang tanga sa harap ng babaeng pinaka mamahal niya, basta masabi niya lang ang nilalaman ng kanyang puso habang si amethyst hindi maka pag salita dahil lubos niyang nakikita ang pag hihirap ni blake.

" i.. inayos lang ba kita para sa iba amethyst " nanginginig ang mga labi habang binibigkas niya ang walong salita na iyon

" patawarin mo ako blake... n-nung araw kasi nayon tristan help me para sa pang pagamot ni mama, ayaw kitang hingan dahil nahihiya ako sayo at sa pamilya mo, p-pero hindi ko naman inaasahan na kailangan kong ipakasal sa kanya " tatlong salita lang ang nakayanan sabihin ni amethyst kundi patawarin mo ako. atang pag papaliwanag

" p-paanong si tristan amethyst, talaga bang hindi mo ako nakita nung mga oras na ako ang nasa tabi mo nung sa tingin mo inayawan ka lahat ng tao? ako naman yung nasa tabi mo ero bakit ganun lang sayo kadaling sirain ang dalawang taon para pakasalan ang lalaking yon... " malakas na saad ni blake kay amethyst gusto niyang magalit pero hindi niya kayang magalit sa unang babaeng nag patibok ng matigas niyang puso noon.

" hindi naman ako nang hhingi ng kapalit, pero hindi ba masyadong biglaan naman? h-hindi mo man lang ako sinabihan... h-hindi mo man lang ako pinag-handa.. " durog na durog ang puso ni blake habang sinasabi niya ang mga salitang lumalabas sa kanyang bibig

" balak ko naman talagang sabihin sayo blake, humahanap lang ako ng tyempo kasi ayokong sirain yung happiness mo sa tuwing mag kasama tayo ayokong masaktan kita. " naka yukong saad ni amethyst

" kaya ba hinayaan muna lang na malaman kopa sa iba, amethyst bakit... bakit mo ginagawa sakin to s-sayo lang ako naging maayos sayo lang amethyst, sayo lang ako naging ganto ang daming tanong sa utak ko na gustong gusto kong masagot mo ito pero laging lumalabas sa bibig mo patawarin mo ako, p-pero naisip modin ba na kailangan ko ng paliwag... "

" kailangan namin ulit makabangon blake kaya kailangan kong pakasalan si tristan, alam mong inayawan ako ng lahat dahil nag hirap kami at alam kong ikaw ang umalalay sakin sa amin ng pamilya ko pero nahihiya na ako sayo, ikaw na ang nag po-provide ng lahat nahihiya ako sa pamilya mo dahil pati kami ng pamilya ko kailangan nilang isipin.. " maikling paliwanag ni amethyst kay blake napa sintidio na lamang si blake sa kanyang ulo

" mahal moba sya, amethyst " seryosong tanong ni blake kay amethyst at kita sa mga mata ng babae na nahihirapan siyang sumagot sa tanong

" tuturuan ko ang puso ko na mahalin siya blake. " mahinang saad ni amethyst at ang puso ni blake nakaramdam ng sobrang pag kirot at pag kasawi

" p-paano naman ako, ako naman ang hindi maayos dahil sa biglaan mong pag iwan at pag limot sakin, nasan kana ngayon, p-pwede kopa din bang hilingin na sana ay tabihan morin ako hanggang sa mabuo ako ulit? syempre hindi kasi wala kana... "

" h-hindi talaga patas no? n-nasira ko ang sarli ko dahil sa pag-buo ko sayo, "

" sorry blake, pero m-masaya ako kay tristan binibigyan niya rin ako ng sapat na assurance na lagi modin binibigay mo nuon, wag kang mag alala sa akin blake batid kong kagaya mo lang din si tristan please palayain muna ako iang buwan na tayong tapos at ilang buwan narin akong kasal sa kanya, please blake umusad kana. " pag mamakaawa ni amethyst kay blake na kalimutan na siya nito.

" masaya kana, pano naman ako. hirap akong makausad habang ikaw ang layo layo muna, ganon lang talaga sayo bitawan ang lahat kasi kung ako lang?.. ang hirap " saad ni blake unti unti siyang lumapit kay amethyst at inabot nito ang kamay ng babae.

" lahat naman tayo nararapat lang na maging masaya, lalo kana. hindi ko naman hinangad na hindi mo makamtam yun dahil lang natapos tayo, pero sana lang hindi ganun kabilis ka-kasi nandito parin ako, sinusubukan kopa din pagalingin ang mga sakit na iniwan mo sa akin. " hagulgul na saad ni blake at unti unti niyang binitawan ang kamay ni amethyst ng makita niyang bumaba ng sasakyan ang lalaking ipinalit sa kanyang ng babaeng mahal niya.

" minsan parang hindi talaga patas, ang mundo, nag mahal lang naman ako. gusto ko lang din sumaya, pero bakit parang yung lakas na dapat meron din ako para maka usad. hindi ko makita " naka yukong saad ni blake at sabay silang nag angatan ng tingin ng marinig nila ang pag tawag ng isang lalaki at ito si tristan nag lalakad palapit kay amethyst

" Gusto korin naman maka usad sa mga masasakit na nang yari sa ating dalawa, pero hindi sayo " huling salia na nasabe ni blake bago pa tuluyan makalapit si tristan sa tabi ni amethyst.

kitang kita ng dalawang mata ni blake kung paano akbayan ni tristan ang balikat ni amethyst na parang dati siya ang gumagawa.

" im really sorry blake, wala akong intensyon na saktan ka... a-aalis na kami " pag papaalam ni amethyst kay blake hindi na sumagot pa si blake nanatili siyang naka titig sa dalawa habang nag lalakad ang mga ito pasakay sa sasakyan lubos ang sakit na nararamdaman ni blake ng mga oras nayon pero wala na siyang magagawa pa para bumalik sa dati ang lahat, dahil mismong pinaka mamahal niyang babae na ang umayaw.