Büyüdüğümü hissediyordum. Evet, kesinlikle büyüdüğümü hissediyordum. Bana saatler önce sorsalar kesinlikle bir yetişkin olduğumu söyler ve aksini idda eden hiçbir düşünceyi kabul etmezdim. Fakat şimdi her şey çok farklıydı. Daha önce hiç zorluk görmemiş gibi hissediyordum. Kimsesiz biri olarak artık kimsesizliğin bir zorluk olmadığını düşünüyordum. Saatler önce yaşadığım şeyler o kadar zor gelmişti ki bana aklımı sıyırdığımı bile düşünmüştüm. Yetimhanede dört duvar arasında yaşarken her şey çok kolaymış oysaki. O zamanlar tek derdim ailemin nerede olduğunu düşünmek olurdu. Öldüler mi yoksa yaşıyorlar mı; beni isteyerek mi bıraktılar yoksa istemeyerek mi? Hayatım sadece bu sorulardan ibaretken dertlerimin çok büyük oluğunu sanırdım. Tıpkı derdi olan her insan gibi.
Birini kaybetmenin
