บทที่ 31
หลังจากไปนั่งเฝ้าบิดาในห้องพักฟื้นจนบ่ายกว่า งามระยับก็ตัดสินใจเดินมาหยุดที่หน้าห้องทำงานของไทเรลล์
“จะทำอะไรคะ” แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นมาเห็นว่าหล่อนกำลังจะเข้าไปในห้องทำงานของไทเรลล์ก็รีบมาขวางหน้าเอาไว้ทันที
“ฉันจะเข้าไปหาสามีค่ะ” หล่อนจำต้องพูดแบบนี้ เพราะรู้ดีว่าแคทเธอรีนเป็นคนของลินดา
“แต่คุณหมอทำงานอยู่ค่ะ”
“งั้นฉันไม่เข้าไปก็ได้ แต่คุณแคทเธอรีนจะต้องรับผิดชอบเองนะคะ ถ้าฉันบอกกับสามีฉันว่าคุณขัดขวางไม่ให้ฉันเข้าไปหาเขา”
แคทเธอรีนหน้าตาเจื่อนลง แต่ก็ยังไม่พอใจ “งั้นก็เชิญตามสบายค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
งามระยับยิ้มให้กับคู่สนทนาที่หลีกทางให้ ก่อนจะก้าวเข้าไปภายในห้องทำงานของไทเรลล์ทันที
“วัวลืมตีน!”
เสียงก่นด่าไม่พอใจของแคทเธอรีนดังตามหลังมา แต่หล่อนไม่ได้ให้ความสำคัญ เพราะสิ่งที่กำลังจะทำมันสำคัญกว่าเป็นไหนๆ มือเล็กดึงบานประตูให้ปิดสนิทลง และก้าวไปหยุดหน้าโต๊ะทำงานที่ไทเรล
