บทที่ 17
หลังจากแคทเธอรีนตามหล่อนให้เข้าไปพบไทเรลล์ในห้องทำงาน หล่อนก็นั่งรอชายหนุ่มเคลียร์งานอยู่เกือบยี่สิบนาที จึงเดินทางกลับบ้านพร้อมกับเขา
รถคันงามแล่นมาจอดที่หน้ารั้วใหญ่ ซึ่งภายในคือคฤหาสน์หลังงามที่หล่อนเคยทำได้แค่เดินผ่านเพียงเท่านั้น แต่วันนี้หล่อนกำลังจะได้เข้าไปข้างใน และอาศัยอยู่ในนั้นในฐานะเมียปลอมๆ ของเกย์หนุ่มผู้หล่อเหลา
เฮ้ออออ หล่อนควรจะดีใจใช่ไหมเนี่ย...
“เธอโอเคนะ”
รถแล่นมาจอดที่หน้าตึกใหญ่แสนสวย และเขาก็หันมาถามหล่อนอย่างเป็นห่วง
“งามโอเคค่ะ” หล่อนฉีกยิ้มตอบ และพยายามสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่ เพื่อรวบรวมความกล้าให้กับตัวเอง
“คุณแม่รอเธออยู่ เข้าไปพบท่านกันเถอะ”
“ค่ะ”
หล่อนจะตอบอะไรได้ล่ะ ในเมื่อตอนนี้จะกลับตัวก็ไม่ได้ จะให้เดินต่อไปก็ไม่รู้จะเดินไปถึงปลายทางหรือเปล่า
“ส่งกระเป๋ามา ฉันถือให้”
“ไม่เป็นไรค่ะ งามถือเองได้”
เขาส่ายหน้าไม่ยินยอม มองหล่อนที่ก
