BRIAN LOPEZ Point of View
Napatingin ako sa aking orasan. Pasado alas singko na at hindi pa bumababa si Samantha. Araw-araw ko na itong hinihintay at sinasabay umuwi. Hindi ko na ito pinag oovertime sa trabaho. Malungkot ang maghintay sa suite at hindi sigurado kung anong oras ito uuwi.
Kinuha ko ang cellphone upang i-remind ito. Taatawagan ko na ito ng makita ko na nakabusangot ito palabas ng building. Papalapit sa akin ay hinagkan ko ito papalapit sa akin. Binigyan ko ito ng isang halik. HIndi ko na hahayaan pang makahatak ang babaeng ito ng kahit na sino man lalaki. Mas maganda ng alam nila na pag mamay-ari ko na si Samantha, at ang magtatangka, GOODLUCK!
"Miss me, baby?" bulong ko sa kanyang tenga.
"Napaka clingy mo! Nasa harap tayo ng building. Hindi ka ba nahihiya sa mga empleyad
