@วันต่อมา
ร่างบอบบางเคลื่อนไหวตัวเองอยู่ในห้องครัวโดยมีแม่บ้านคอยหยิบจับทุกอย่างช่วยอีกแรง การทำอาหารในตอนเช้าไม่ใช่ปัญหาสำหรับพระพาย เธอทำทุกอย่างและทำแบบนี้ทุกวันจนกลายเป็นความเคยชินไปแล้ว มันเป็นทั้งหน้าที่และเป็นสิ่งที่เธอชอบทุกอย่างจึงไม่เป็นปัญหา แม้ว่าที่ผ่านมาคนที่เธอต้องทำอาหารให้เขาทานไม่เคยแสดงออกว่าเต็มใจทานอาหารของเธอก็ตาม
“วันนี้คุณพายตื่นแต่เช้าจังเลยค่ะ”
“วันนี้เป็นวันหยุดด้วยมั้งคะ อยากตื่นมาทำอาหารแล้วจะได้มีเวลาพักผ่อนยาวๆ” คนบอกหันไปยิ้มให้ป้าแม่บ้านที่คอยหยิบจับอยู่ข้างกาย เพราะแม่บ้านเห็นสีหน้าของคนเป็นเจ้านายที่ดูสดใสมากเป็นพิเศษก็พลอยอมยิ้มตาม
“คุณสิงหายป่วยหรือเปล่าคะ เมื่อคืนเห็นลงมาเอานมอุ่น ทั้งที่ปกติไม่เคยดื่มนมเลยค่ะ”
“งั้นเหรอคะ” พระพายชะงักไปเล็กน้อยทั้งที่เธอรู้อยู่เต็มอกวันหนุ่มที่เขาลงมาหยิบเมื่อคืนเขาถือไปให้ใครแต่เธอก็ไม่ได้อยากพูดไม่อยากให้ใครรู
