ระหว่างที่นั่งคอยอาหาร พระพายหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปวิวสวยๆ เก็บไว้ก่อนที่โทรศัพท์จะมีการแจ้งเตือนดังขึ้นมา
(คุณแม่ : เห็นแม่บ้านบอกแม่ว่าวันนี้ไม่ทะเลาะกันเลย มันเป็นสัญญาณที่ดีหรือเปล่าลูก) คุณแม่ที่หมายถึงแม่ของสิงหาที่เป็นคนส่งข้อความมา เธอรู้ว่าไม่มีอะไรหลุดพ้นหูตาของท่านไปได้แน่ แม่บ้านที่อยู่ที่บ้านเป็นคนของท่านทั้งหมด ไม่แปลกหากท่านจะรู้ทุกอย่าง
(คุณแม่ : แม่ภาวนาให้เป็นแบบนั้นนะน้องพาย อะไรที่มันผ่านไปแล้วก็อยากให้มันผ่านไป แม่หวังว่าลูกชายตัวดี มันจะรู้สักทีนะว่าใครกันแน่ที่รักและหวังดี แต่ถ้ายังงี่เง่าไม่ลืมหูลืมตา คราวนี้แม่จะฟาดก้นให้ลายเลย)
พระพายคลี่ยิ้มเมื่อได้อ่านข้อความที่แม่ของสิงหาส่งมา และแน่นอนว่า คนข้างๆ ที่อาจจะเห็นรอยยิ้มชอบใจของเธอ ร้องถามเสียงดุขึ้นมาทันที
“ยิ้มไร ใครไลน์มา ไอ้ธันหรือเปล่า”
“แหม…. มองแรงจังเลยนะ กลัวฉันมีคนอื่น คุยเยอะๆ หรือไง”
“เธอไม่
