“ศิษย์พี่รองเป็นอันใด เป็นไข้ไม่สบายเสียแล้วกระมัง สายน้ำในลำธารเย็นเยียบนัก ท่านช่างบอบบางแท้ ให้ข้าเรียกอาซินมาดีหรือไม่?”
อาเซียวกล่าวอย่างเป็นห่วงเป็นใย หาใช่ดูแคลนสุขภาพผู้อื่นไม่
ทั้งยังคิดอย่างเข้าอกเข้าใจว่า แม้เป็นบุรุษด้วยกันแต่หากมีฐานะเป็นถึงคนรักย่อมมิอาจแบ่งแยกชายหญิง
เด็กชายจึงตะโกนเรียกศิษย์เอกของตนทันที
“อาซิน! มานี่ มาดูแลนายน้อยของเจ้าเร็วเข้า เจ็บไข้แล้วเนี่ย!”
เพราะคนผู้นี้เป็นทั้งบ่าวและคนรู้ใจของศิษย์พี่รอง ผู้อื่นมิอาจดูแลแทนได้ ต้องอาซินเท่านั้น
อาเซียวโบกมือเรียกยิกๆ ยังคงไม่รู้เรื่องราวระหว่างจ้าวหนิงหลงกับจิวซิน เนื่องจากเด็กชายมาทีหลังและยังไม่มีใครเล่าให้ฟัง
จิวซินได้ยินก็รีบผละออกจากซีผิงและหลิงฉีมาได้อย่างหวุดหวิด นางคิดว่าหากยังอยู่ที่นี่คงต้องเอาชีวิตมาทิ้งในอุ้งมือสองสตรีนี้เสียแล้ว ช่างคลุ้มคลั่งในรักสิ้นดี
หญิงสาววิ่งมายืนซ้อนหลังเจ้านายของต
