ชีวิตยังคงดำเนินแก้วตามาทำงานที่บ้านหมอธรรมเหมือนเช่นทุกวัน หลังจากทำความสะอาดบ้านเสร็จก็ถือตะกร้าผ้าของอีกคนลงไปซัก ขณะมือเล็กนั้นหอบหิ้วตะกร้าสองใบเดินไปยังหน้าห้องน้ำ
สายตาก็เหลือบมองร่างสูงกำยำที่สวมใส่กางเกงขาก๊วยเพียงตัวเดียวกำลังปีนขึ้นไปบนต้นไม้เพื่อตัดกิ่งมะขาม เมื่อเห็นว่ามันแตกออกไปเรื่อย ๆ จนกลัวว่าจะโดนหลังคาบ้าน
“ดี ๆ เด้อน้า” (ดี ๆ นะน้า)
“คาแต่เว้าอยู่นั่นล่ะ ฟ้าวปีนขึ้นมาซ่อยกูตัด” (มัวแต่พูดอยู่นั่นแหละ รีบปีนขึ้นมาช่วยกูตัด)
เพราะไม้กับก้านไม่ว่างจึงอยู่กับนะโมแค่สองคนเท่านั้นจะให้หลานชายตัดคนเดียวก็ไม่ได้ หลังจากนะโมปีนตามขึ้นมาแล้วทั้งสองก็ช่วยกันตัดกิ่งไม้
โดยมีแก้วตานั่งมองในระยะไกลอยู่เงียบ ๆ ขณะมือเล็กจับกางเกงอีกคนขึ้นมาขยี้กระทั่งถึงกางเกงใน ก่อนจะจับขึ้นมาดูขนาดไซซ์แล้วนั่งยิ้มคนเดียว ส่วนดวงตาก็คอยเหลือบมองเจ้าของบ้านที่ตัดกิ่งไม้อย่างจริงจัง
“เจ้าล
