ทางด้านเสเมื่อเดินขึ้นมาบนบ้านก็ไปนั่งรอแก้วตาที่โต๊ะไม้สัก ไม่นานร่างเล็กใบหน้าสวยหวานที่สวมใส่เสื้อคอกระเช้าซึ่งดูน่ารักน่าเอ็นดูมากจนเขาไม่อาจละสายตาจากเธอไปได้เลย ก็เดินตามขึ้นมาบนชั้นสองของบ้านด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
ยิ่งเห็นเขามอง เธอก็ยิ้มฉีกยิ้มกว้างกว่าเดิมจากนั้นก็เดินมานั่งลงที่พื้นแล้วเอ่ยถามเจ้าของบ้านด้วยสีหน้าสงสัย
“เรียกหนูมามีอะไรเหรอคะ?”
“ได้สร้อยห้อยตะกรุดหรือยัง”
“ยังเลยค่ะ”
ตมคมกริบบนใบหน้าหล่อเหลามองปากเล็กเอ่ยตอบด้วยสีหน้าเอ็นดู ก่อนจะเตรียมอ้าปากพูดออกไป ทว่ารถเก๋งคันหนึ่งก็ขับเข้ามาในบ้านเสียก่อนจึงกลืนคำพูดเมื่อครู่ลงคอ แล้วหันไปมองรถคนนั้นที่จอดใต้ต้นมะขามเช่นเดียวกับร่างเล็กด้านหน้า
เห็นสองพ่อลูกลงจากรถแล้วมองขึ้นมาบนเรือนเมื่อเห็นเขากับเธอนั่งอยู่ข้างบนก็เดินตรงมายังบันไดทันที...
“สงสัยชาวบ้านจะมารักษาน่ะค่ะ เดี๋ยวหนูไปนั่งไกล ๆ ตรงนั้นดีกว่าเผื่อจะช่วยอะไ
