ร่างสูงย่างกรายเข้าไปภายในงานพอตาหนูพ่อของนวลเห็นจึงรีบเดินเข้าไปหาหมอธรรมด้วยความนอบน้อมและเคารพนับถือทันที เนื่องจากเสเคยช่วยรักษาลูกสาวของตนในคราที่ไม่สบายแต่ไปหาหมอที่ไหนก็ไม่หาย หากไม่ได้หมอธรรมเป่าให้ปานนี้ก็ไม่รู้จะเป็นอย่างไร…
“ขอบคุณพ่อหมอนะที่มา”
“พอดีไม่ได้ติดธุระที่ไหน ผมก็เลยมาร่วมแสดงความยินดีสักประเดี๋ยวครับ” หลังจากนั้นร่างสูงก็ยืนคุยกับตาหนูอีกสักพัก ก่อนที่ตาหนูจะพาตนไปนั่งยังโต๊ะจีนที่มีผู้ใหญ่ลีนั่งอยู่ก่อนแล้วเพื่อรอพิธีผูกข้อไม้ข้อมือ
ซึ่งโต๊ะที่เสนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามกับแก้วตาพอดี เมื่อนั่งลงยังเก้าอี้สายตาก็เหลือบเห็นร่างเล็กสวมใส่เสื้อสีขาวแขนตุ๊กตากับผ้าซิ่นลายขิดเกล้าผมขึ้นรับกับใบหน้ารูปไข่ซึ่งดูน่ารักน่าเอ็นดูมาก
…จนเขาไม่อยากละสายตาไปจากเธอเลย
เสเอาแต่เอานั่งมองแก้วตาที่นั่งยัดขนมเข้าปากจนแก้มสองข้างตุ่ย ก่อนที่เขาจะถอดแว่นเรย์แบนเหน็บอกแกร่งเพื่อมองเธอไ
