เมื่อได้ยินเสียงสั่นเครือของคนด้านหน้าเสจึงเลือกไม่ถามต่อ ตาคมกริบมองถนนที่ทอดยาวครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบรองเท้าของแก้วตาที่อยู่บนถนนจากนั้นก็สอดแขนอีกข้างใต้ขาพับเธอแล้วเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกำชับ
“กอดคอไว้แน่น ๆ”
“ค่ะ” แก้วตาได้ยินแบบนั้นก็รีบทำตามที่อีกคนบอกอย่างว่าง่าย เลื่อนแขนสองข้างโอบกอดรอบคอคนที่ขึ้นชื่อเป็นหมอธรรม ก่อนที่เขาจะอุ้มเธอขึ้นในท่าเจ้าสาวด้วยแขนเพียงข้างเดียวแล้วพาเดินเข้าไปในบ้านทันที
ทุกย่างก้าวที่เขาพาเธอเดินเข้าไปภายในบริเวณบ้านหัวใจดวงน้อย ๆ นั้นเต้นสั่นระรัวไม่เป็นจังหวะ ไม่คิดว่าจะได้มาอยู่ในอ้อมกอดของเขาแบบนี้ซึ่งมันเกินฝันไปมากจริง ๆ จากคราแรกกลัวสิ่งที่เห็นมาจนตัวสั่น ก็แทนที่ด้วยความเขินอายใบหน้าร้อนผ่าวจนทำอะไรไม่ถูก...
...เพราะใบหน้าของเธอกับเขาอยู่ใกล้กันแค่คืบจนริมฝีปากของเขาแทบจะเสียดสีกับแก้มของเธออยู่แล้ว จนรับรู้ถึงลมหายใจอุ่นร้อนที่รดมายังแก้มเนียนนุ่
