พอส่งอี้หลานฮวาขึ้นรถม้ากลับจวนไปแล้วไม่ถึงครึ่งชั่วยาม คนเป็นบิดากับท่านปู่กับพี่ชายทั้งสองก็ตรงมารวมตัวกัน ‘ประชุม’ ลับดำเนินการตามแผนที่วางเอาไว้
“เช่นไรมันจะต้องมาแน่ แต่ฝ่าบาทจะไม่นำตัวของเฉิงกุ้ยเฟยไปที่สุสานหลวงแน่หรือพ่ะย่ะค่ะ”
แม่ทัพทิศบูรพาเอ่ยถามคนเป็นฮ่องเต้ที่เขาใบหน้าอ่อนเยาว์ก็จริง หากแต่ดวงตานั้นกลับดูกร้านโลกเจนจัดสนามอาจมากกว่าเขาที่อายุมากอีกฝ่ายร่วมสิบปี
“ยิ่งกว่าแน่ใจ เช่นไรก็พยายามรั้งรอการเผชิญหน้ากับกองกำลังกบฏให้ดี เช่นไรพวกเขาก็เป็นคนต้าหยวนโลหิตหนึ่งสำหรับเจิ้นนั้นมีค่ากว่าข้าวของเงินทองมากมายยิ่งนัก!”
ถึงเขาจะอายุเต็มยี่สิบได้ไม่นาน แต่ความคิดความอ่านของคนที่ถูกวางอนาคตให้เป็นฮ่องเต้ตั้งแต่ยังไม่เกิดด้วยซ้ำ เขาจำความได้จึงถูกสั่งสอนและเคร่งครัดจนแทบจะหายใจหายคอแทบไม่ออก นอกจากกลัวผู้อื่นจะสังหารมันยิ่งกว่าเจ็บปวดกว่าผู้อื่นคิดสังหารเขานับล้านเท่า!
“ฝ่า
