หลังจากถูก ‘ฝ่ามือนาง’ เรียกสติไปหนึ่งฝ่ามือหยวนลี่หยางจึงคืนสติ เขาหันมองไปที่กายของพระบิดา จากนั้นก็คุกเข่าลงไปบนพื้น จากนั้นก็ทำการคารวะร่างบนเตียงอำลาจากใจ เขาไม่ใช่คนโง่เขลาย่อมทราบดีว่าตนเองก้าวพ้นออกไปจากห้องพระบรรทมนี้ก็คือการจากลาตลอดกาล…
“จากนี้ก็รบกวนเจ้าแล้ว”
เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแผ่นหลังกว้างกลับมาตั้งตรงและผึ่งผายอีกครั้ง บัดนี้ภารกิจอันยิ่งใหญ่หนักอึ้งถูกวางลงบนหัวไหล่แกร่งทั้งสองข้าง เขามีเพียงแค่เข้มแข็งและต้องแกร่งกล้า บัดนี้ฮ่องเต้ทรงออกเป็นราชโองการสละราชสมบัติยกให้เขาสืบทอดต่ออย่างเป็นทางการไม่พอ กลับปลดหยวนเยี่ยเจาเป็นเพียงกบฏผู้หนึ่ง ทหารหลายแสนนายคงกำลังถูกจัดเตรียมมาประชิดกำแพงเมืองหลวงเช่นฉิงสุ่ยแล้วเป็นแน่
แล้วยังมีเฉิงกุ้ยเฟยที่เขาส่งนางไปขังคุกลับของตนเองที่ใต้ทะเลสาบเสินเซียนฉือนั่นอีก คนเช่นหยวนเยี่ยเจามันย่อมไม่มีวัน ‘ยอม’ ทอดทิ้งพระมารดาของมัน เช่น
