Devran
(Olay Anı)
Gözlerim kararmaya devam ederken yer sanki ayaklarımın altından kayıyordu. Kendimi yerde buldum. Kafamda koruyucu şapka vardı ama yere düşerken sarsıldım. Birkaç kere kafamın yere vurduğunu hissettim. Her şey ağır çekimde ilerliyordu.
Hiçbir şey göremiyor ve duyamıyordum. Kulaklarım uğulduyordu. İkinci kere kendimi ölüme bu kadar yakın hissediyordum.
Hayallerim arasında şehit olmak vardı ama şimdi değildi. Şimdi olmazdı. Sevdiğim kadın ve beni bekleyen bir oğlum vardı. Onları şimdi bırakamazdım. Aklımdan bir an olsun çıkmıyorlardı.
Tam o an gözümün önüne Dilşad ve oğlum olduğunu yeni öğrendiğim Bahadır geldi. Dilşad gülümsüyordu. Gözlerim açılıp kapanırken “Dilşad.” diye fısıldadım. Güzel gülümsemesiyle bana bakarken adımı seslendi. “Devran, yanımıza gelsene.”
K
