Liseye geçtiğimde aşk kitapları okumaya başlamıştım. Orada aşıklar İstanbul’da dolaşırken yazarların yaptığı betimlemeler beni sanki oraya ışınlardı. O iki aşıkla ben de bütün İstanbul’u dolaşırdım. Hep hayal kurardım. Ben de bir gün İstanbul’a sevdiğim adamla gideceğim diye.
Şimdi gerçekleşiyordu. Şu an daha da anlamlı olmuştu.
“Fırat, bu gece beni çok mutlu ettin. İstanbul’a gitmek benim hayalimdi.”
“Biliyorum, güzelim. Söylemiştin. Söylediğini hiçbir şeyi unutmadım.”
Tam yanımdaydı. Çıplak omzuna öpücük kondurdum. Şu an yaşadıklarımız hayallerimden bile öteydi. “Fırat… Bu gece de bir rüya ya da hayal çıkarsa ben hayal kırıklığın uğrarım. Bilmiyorum, çok korkuyorum.”
“Ne rüyası? Güzelim, her şeyi organize eden sendin. Yoksa rüya mı? O zaman bana da hayal kırıklığı olabilir.”
