ตอนที่ 16
หากแกมอรุณเงยหน้ามองเขา และก็นึกถึงคำพูดที่พร้อมจะตอบเขาออกมาเหมือนกัน เอ ถ้าบอกว่าหล่อน กลัว ก็ย่อมมีเช่นกัน แต่จะบอกเขาตรงๆงั้นหรือ เพราะถึงยังไงก็มากับเขาตามลำพัง นี่นาคิดว่า แกมอรุณ หล่อนควรที่จะไว้ใจเขาด้วย
เพราะในสายตาที่หล่อนมองดูเขานั้นทิญจน์เป็นคนที่อบอุ่น เมื่ออยู่ใกล้ และนิสัยดูสุภาพอ่อนโยน
“เอ้อ ค่ะ แต่ว่าตอนนี้ แก้มก็ไม่กลัวแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะครับ ถึงได้หายกลัวเร็วจังเลย”
เมื่อทิญจน์หันไปจ้องหน้าหล่อน ทำให้แกมอรุณรู้สึกเขินจะตอบเขาได้อย่างไรล่ะเล่นถามประชิดรุกเข้าอย่างนี้
“เอ้อ เอาเป็นว่า แก้มไม่ขอตอบได้ไหมคะ”
และทิญจน์ เป็นฝ่ายนิ่ง เมื่อเขานั้นยังยืนยิ้มตรึงใจให้หล่อนอยู่ที่เดิม
พร้อมกับบอกว่า
“อันที่จริงนั้น คือ ผมมีเพื่อนอยู่ที่นี่ ด้วยครับ และก็เป็นจุดประสงค์ที่ผมอยากจะมาเยือนที่นี่ด้วยเขาเป็นเพื่อนสมัยโน่น ครั้งเรียนอนุบาลกับประถมตอนเด็กกัน ผมนึ
