ตอนที่ 14
ส่วนทิญจน์นั้นเขากำลังมองเพลินและนึกไปถึงบรรยากาศสองฟากฝั่งที่ละลานตาสวยงามกลางเมือง ที่ความเจริญแผ่เข้ามาอย่างรวดเร็ว ในขณะที่รถกำลังจะแล่นข้ามสะพานที่มีแม่น้ำตาปีขวางอยู่ข้างล่างในความมืด
จากนั้นแกมอรุณค่อยเหลือบสายตามองเจ้านายที่ร่วมเดินทางมาพร้อมกับเธอ และมองเขาอย่างรู้สึกเกรงๆอยู่ไม่น้อย ที่เขายังไม่รู้ว่าใครโทร.มา
จนเขาหันมายิ้มให้ แล้วพูด
“ใครกันครับ”
“เอ้อ คุณพ่อของแก้มค่ะบอส เพราะว่าท่านคงจะนึกเป็นห่วงแก้ม เลยโทร.มาถาม”
เมื่อทิญจน์ได้ยินอย่างนั้น อมยิ้มในใจ จึงตอบ
อ๋อ เหรอ ครับ คุณแก้มบอกท่านได้เลย ว่าไม่ต้องเป็นห่วงเพราะว่าผมจะดูแลให้เต็มที่ในฐานะที่คุณเป็นพนักงานของบริษัทของผม” และเขาก็ยังจะถามอีก
“แล้วคุณได้บอกกับท่านตรงๆหรือเปล่าล่ะครับ แก้ม ว่ามาที่นี่ มันเกี่ยวข้องกับเรื่องงาน”
“ค่ะ แก้มบอกท่านแล้วฝากกับคุณอา”
ทิญจน์ตอบยิ้มๆ
“งั้น ผมคิดว่า ท่า
