ซ่อนพิษสง
1217 Words
ตอนที่ 8
คุณแสงนวลรู้สึกแปลกกับคำชมของหลานสาว ที่ดูเหมือนเป็นฝ่ายกย่องและชื่นชมชายหนุ่มคนนี้ขึ้นก่อน จึงได้เข้าใจว่า หลานสาว นั้นคงเกิดความพึงพอใจชายหนุ่มคนนี้ไม่ใช่น้อย
“แต่ถ้าจะชอบหรือชมใครล่ะก็ เก็บอาการไว้ก็ดีนะจ๊ะหลานป้า ใครจะได้รู้ว่า เราเป็นกุลสตรีที่แท้จริง ที่เราไม่ได้เที่ยวให้ท่า หรือเชิญชวนกับผู้ชายก่อน แกมอรุณ”
คุณแสงนวลเตือนหลานสาวเพราะด้วยความหวังดี ไม่อยากให้ใครดูถูกหลานสาว ซึ่ง แกมอรุณก็พยักหน้า
“แก้มเข้าใจค่ะ และแก้มต้องขอบคุณคุณป้าด้วยที่ให้การแนะนำ”
“จ้ะ แต่ เพราะป้าก็เชื่อว่า เราเป็นเลือดศิริพัชเรศคนหนึ่ง ที่มีแต่ความแข็งแกร่ง และประวัติสวยงามไม่มีด่างพร้อย คงจะต้องรักษาคุณลักษณะนี้เอาไว้ให้นานนะจ๊ะหลานรัก เพราะหนูเองก็เป็นตัวแทนของแม่ เหมือนฉัตร น้องสาวของป้า แกมอรุณ หนูจะต้องเป็นได้เหมือนอย่างแม่สิหลาน”
เมื่อคุณแสงนวลพูดถึงมารดาของหล่อน
แกมอรุณก็ยิ่งคิดถึงท่าน ที่จากโลกนี้ไปก่อนวันอันสมควร
“ค่ะ คุณป้า หนูมีเลือดศิริพัชเรศเต็มตัว จะไม่ทำให้คุณป้าผิดหวังอย่างแน่นอน”
แกมอรุณเอ่ยกล่าวอย่างมั่นใจให้คนเป็นป้าสบายใจ และท่านรับฟัง ด้วยใบหน้าที่ยิ้ม เพราะท่านเชื่อมั่นด้วยว่า หลานสาวคนนี้ของท่านจะต้องทำได้
และใครคนหนึ่งที่คุณแสงนวลได้เห็นแล้วเธอถึงขนาดต้องอุทานออกมา
“ผกายมาศ”
แกมอรุณรู้สึกตกใจที่คุณป้าของเธอนั้นหลุดเรียกเสียงออกมาเสียดังทีเดียวและเต็มไปด้วยคำพูดที่ชิงชังรังเกียจพร้อมกับสีหน้าของท่านที่บึ้งตึงใส่คนเบื้องหน้าอย่างมาก
จึงทำให้แกมอรุณขมวดคิ้ว ที่เห็นสีหน้าของคุณป้าตกใจ และไม่สบายใจอย่างนั้น
“นั่นคุณป้าเรียกใครคะ”
คุณแสงนวลจึงหันมาตอบหลานสาว หลังจากที่ใช้สายตามองจ้องคุณผกายทิพย์อย่างไม่ปล่อยว่าง
“ฮึ จะใคร ก็นังเมียของคนที่ทำร้ายธุรกิจตระกูลของเรา จนย่อยยับป่นปี้ไงล่ะ นี่ไม่นึกเลยนะ ว่า มันคงเป็นคราวซวยของป้าแท้ๆ ที่ได้เห็นมัน และมันกับผัวของมัน นี่เอง ที่ร่วมมือช่วยกันรุมโกงคุณพ่อของหนู พร้อมญาติของมัน วันนี้พวกมันก็ได้ดิบได้ดี เพราะการปืนข้ามหัวคนอื่น มันสุขสบายอยู่บนความทุกข์ของพวกเรา ก็ไม่นึกเลยว่า มันจะมีสง่าราศีอย่างนี้ แทนที่ฟ้าดินจะลงโทษพวกมันบ้าง ในเรื่องที่พวกมันก่อความอัปยศฉิบหายให้กับคนอื่น”
คุณแสงนวลระเบิดเสียงบอกหลานสาวด้วยอารมณ์แค้น และหัวใจของท่านยังเต้นสั่น เหมือนคนที่ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ ทันทีที่ได้เจอหน้าคุณผกายมาศ แรงแค้นที่เดือดพล่านก็พร้อมที่จะระบายและระเบิดออกมา อย่างคนที่เก็บกดสุดๆ กับความเจ็บปวดที่ได้รับในครั้งนี้
“มันมาที่โรงพยาบาลนี้ได้ยังไง”
คุณแสงนวลยังบ่นอีกครั้ง
และแกมอรุณก็มองตาม
“นี่หรือคะ ผู้หญิงที่เป็นศัตรู เป็นคนที่ทำให้คุณพ่อ และญาติของเราเจ็บปวดเกือบปางตาย และแก้มต้องเสียคุณแม่ไปในคราวนั้นด้วย”
แกมอรุณมองจ้องหน้าคุณผกายมาศ เหมือนจะจดจำและประทับเอาไว้ในใจด้วยความแค้นอย่างหนักแน่น
“ใช่ มันแน่นอน ลักษณะอย่างนี้ ท่าทางด้วย รูปร่าง ผมเผ้า ป้าว่าไม่มีใครหรอก ต้องเป็นเมียของไอ้คนเลวที่ชื่อว่า ธันว์ วีรกานนนั่นแน่”
หากเมื่อทิญจน์ นั้น เขาได้รับการตรวจจากนายแพทย์จนเสร็จ และเขาก็เดินออกมาเพื่อจะรีบกลับไปบ้าน แต่เขาก็ไม่ได้มองเห็นแกมอรุณเลย เช่นเดียวกับหญิงสาวที่หล่อนไม่ทันได้สังเกตเขาในเวลานี้ ในระหว่างที่ทิญจน์กับมารดาจะต้องมารับยาที่ข้างล่างก่อน ที่จะกลับบ้านได้
และหล่อนนั้นอยู่ในระหว่างที่ต้องนั่งคอยผู้เป็นอาและคุณป้า ซึ่งไม่นานนัก ก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คุณเอื้องจันทร์เธอนั้นได้รับการตรวจเสร็จแล้ว จึงได้เดินออกมาเพื่อหาหลานสาว และแกมอรุณก็ง่วนอยู่กับการอ่านนิตยสารเพลินจนไม่ทันเห็นว่า อาสาวมาถึงตัวแล้ว
คุณเอื้องจันทร์จึงทักก่อน
“ยัยแก้ม อาตรวจเสร็จแล้วล่ะจ้ะ และคุณหมอให้มารอรับยาที่ห้องจ่ายยาก่อน”
เลยทำให้แกมอรุณนั้นต้องรีบวางนิตยสารตรงหน้า
แล้วหันไปตอบผู้เป็นอา ด้วยรอยยิ้ม
“ขอโทษค่ะ อาเอื้อง แก้มมัวแต่อ่านหนังสือเพลินไปหน่อย”
“ไม่เป็นไรจ้ะ อาก็ได้แต่เรานั่นแหละจ้ะ แก้ม ที่ขับรถพามาส่งทุกครั้ง”
หากคุณเอื้องจันทร์ถามอีก
“ป้าแสงของหนูล่ะ”
“ยังไม่ออกมาเลยค่ะ ก็คงสักพักหนึ่ง”
คุณเอื้องจันทร์ยิ้ม พร้อมทรุดนั่งใกล้หลานสาวซึ่งเป็นที่ว่าง
“ไม่เป็นไรจ้ะ ก็นั่งคอยอยู่ที่นี่ล่ะ เวลากลับจะได้ไปพร้อมกันเลยทีเดียว”
ซึ่งในเวลานั้นทิญจน์ได้รับยาจากเภสัชกรเสร็จเรียบร้อยแล้วจากนั้นเขาเดินออกไปทางด้านหนึ่งและคุณผกายมาศเธอก็เดินมาอีกด้าน เลยทำให้ต้องคลาดกับตัวบุตรชาย
หากแต่ว่าคุณผกายมาศกลับต้องมาพบเจอกับ คุณเอื้องจันทร์ อย่างไม่นึกมาก่อน ที่มองจ้องเป๋งมาก่อน ด้วยสายตาที่เหมือนตกใจเช่นกัน
เช่นเดียวกับที่แกมอรุณที่ใช้สายตามองตามมาด้วย เป็นแบบนี้ทั้งสองครั้งแล้วนะที่เกิดเรื่อง และคนแรกคือคุณป้าแสงนวลของเธอ ที่เห็น พร้อมอุทานเรียกชื่อผู้หญิงคนนี้ว่า
“ผกายมาศ”
และคุณเอื้องจันทร์ อุทานนออกมาเช่นกัน
“นั่นคุณผกายมาศนี่”
“คุณอา รู้จักกับผู้หญิงคนนี้ด้วยหรือคะ ตะกี้นี้ คุณป้าแสงก็อุทานออกมาเหมือนกัน”
“คุณแสงก็เห็นด้วยหรือ”
“ใช่ค่ะ”
คุณเอื้องจันทร์ถอนใจ ที่ในเวลานี้ ไม่นึกเลยว่า จะได้มาพบครอบครัวของศัตรู ซึ่งก็หลีกกันไม่พ้นแล้ว
คุณผกายมาศเห็นเช่นกันแต่ก็เลือกที่จะไม่ทัก เพียงแต่มีสีหน้าที่ตกใจ แล้วก็เดินเชิดหน้าไปทางด้านอื่น
ทำให้แกมอรุณขมวดคิ้ว นี่เกิดอะไรขึ้น ที่คุณป้าและคุณอาหญิงท่าน เหมือนจะรู้จักผู้หญิงคนนี้
“ดูเหมือนแก้มว่า คุณอาพูดเหมือนกับป้าแสงเลย”
“แต่มันเป็นความจริงนะแก้ม เพราะ ผู้หญิงคนนั้นเป็นศัตรูของศิริพัชเรศเรา และเรื่องมันยาวมาก ถ้าจะพูดกันถึงเรื่องนี้ ที่พ่อหนูต้องมาล้มเจ็บป่วยลงทุกวันนี้ ก็เพราะ เรื่องนี้เหมือนกัน แล้วที่แม่ของหนูต้องจากพวกเราไปโดยไม่มีวันหวนกลับมา”
เมื่อคุณอาพูดถึงมารดาของหล่อนอีกครั้ง
- Writer
