ตอนที่ 37
“ถ้าคุณเปลี่ยนใช้นามสกุลของผมเมื่อไหร่ ผมพาคุณไปแน่ แกมอรุณ ไม่ต้องกลัวหรอก”
ที่เขาพูดและยืนยันนั้น ก็ทำให้หล่อนต้องยิ้มออกมา แล้วเขาก็หัน กลับมา เพื่อถามหล่อนอีกครั้ง
“แล้วงานแต่งงานของเราล่ะ คุณมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
เมื่อทิญจน์หันมาถามหล่อนด้วยคำนี้ ทำให้แกมอรุณ แทบจะพยักหน้าตอบในทันทีเลย
“ไม่มีค่ะ ส่วนตัวแก้มไม่มีปัญหาอะไรเลย”
“ขอบคุณนะครับ แก้ม สำหรับคำตอบของคุณ ซึ่งมันทำให้ผมพอใจและประทับใจมากผมเฝ้าหวังและวาดฝันเสมอว่า เจ้าสาวของผมต้องเป็นคุณคนเดียวเท่านั้น ในชีวิตนี้ แกมอรุณ”
เมื่อเขามุ่งมั่นด้วยแรงปรารถนาเช่นนั้น ทำให้แกมอรุณเงยหน้ามองเพราะเวลานี้นั้นต่างนั้นสานสบใส่คู่ดวงตาด้วยกันและจ้องลึกเหมือนค้นควานเข้าไปหา ถึงความจริงและความรู้สึกภายในดวงตา ที่มันบ่งบอกเสมอว่า มันจูนเข้าหากันได้ และเข้าใจกันเป็นอย่างยิ่ง
และรอยยิ้มที่ดวงตาก็บ่งบอกถึงเสน่หาที่แสนจะวาบหวา
