When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
นาเดินกลับเข้าไปภายในงานพร้อมกับรอบดวงตาที่แดงก่ำ ซึ่งใครๆที่เห็นก็คงต้องตอบเป็นเสียงเดียวกันว่าเธอนั้นต้องร้องไห้มา เมื่อนาเดินออกมาได้ไม่นานไคโรกับธีมก็เดินตามออกมาติดๆ ซึ่งในขณะเดียวกันไคโรก็ได้เเต่พยายามควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ให้คลุ้มคลั่งเพราะจะอับอายขายหน้าต่อหน้าแขกได้ "พ่อคะ นาขอตัวกลับก่อนได้ไหมคะ"เธอเดินมาบอกผู้เป็นพ่อที่ยังคงนั่งรอเธออยู่ที่เดิมด้วยน้ำเสียงอ่อนล้า "ได้สิลูดงั้นเดี๋ยวพ่อจะให้สมชายพากลับก่อนนะ"พูดจบแฟร้งค์ก็ล้วงถุงกางเกงราคาแพงเพื่อหยิบโทรศัพท์มือถือที่ออกมาต่อสายหาสมชาย เมื่อพูดคุยตกลงกันเข้าใจแล้วนาก็รีบสาวเท้าเดินออกไปจากงานทันที "ไคโรค่ะ พ่อมีเรื่องจะคุยด้วยค่ะ"ในขณะที่ไคโรกำลังจะสาวเท้าวิ่งตามนาออกไปซีอาร์ก็เดินเข้ามาขัดจังหวะเรียกเขาเอาไว้เสียก่อน "ครับ ผมจะไปเดี๋ยวนี้"ไคโรได้แต่มองตามแผ่นหลังของเธอด้วยแววตาที่คาดเดาได้ยาก ก่อนจะหันไปมองใบหน้าสวยของซีอ