"นายครับ ยาก่อนอาหารครับ "
"หมอไปไหน ? "
"คุณหมอ อาบน้ำอยู่ครับ จะให้ผมไปตามมั้ยครับ " ผมพยักหน้าแล้วโบกมือไล่ลูกน้องให้ออกไปไกลๆ ผมก็นึกว่าคุณหมอหนีไปซะแล้ว สองสามวันมานี้อาการผมดีขึ้นเพราะได้รับการดูแลอย่างใกล้ชิดจากอิงชา แล้วตอนนี้ผมกำลังรอคุณหมออาบน้ำเสร็จแล้วมาป้อนยา
เรื่องมากมั้ย ? ไม่หรอกผมแค่อยากอ้อนแฟน พรุ่งนี้เราสองคนมีแพลนไปเที่ยวทะเล เป็นเกาะส่วนตัวของผมเอง อิงชาเคยไปแล้วชอบมาก ผมก็ชอบเพราะมันสงบและจะมีแค่เราสองคนกับบอดี้การ์ดอีกนับสิบชีวิตคอยดูแลความปลอดภัยอยู่รอบๆ
ทำไมต้องเกาะส่วนตัว ? ชื่อของมันก็บอกอยู่แล้วว่าส่วนตัว ผมซื้อที่นั่นเพราะอิงชาชอบทะเล และที่สำคัญอิงชาชอบใส่ชุดว่ายน้ำ ผมไม่อยากแบ่งรูปร่างแฟนตัวเองให้คนอื่นมอง ผมหวง ! ใครมองผมยิงไส้แตกหมด ลูกน้องก็ไม่เว้น ผมพูดจริงทำจริง ! เรื่องฆ่าสำหรับผมมันเล็กน้อยมาก
คอนโดของอิงชาคือที่พักฟื้นของผม ส่วนลูกน้องบางส่วนผมให้ล่วงหน้าไปก่อน อีกส่วนหนึ่งคอยดูแลผมกับอิงชาอยู่ที่นี่
"กินยารึยัง ? เฮ้อ มันจะเลยเวลาแล้วนะชาลส์ทำไมต้องรอ " กลิ่นสบู่อาบน้ำลอยมาพร้อมกับเสียงบ่นของคุณหมอ อยากอ้อนแฟนไม่ได้หรอ ^^
อิงชารีบหยิบแก้วยาและน้ำเปล่ายื่นให้ผม รอแค่นี้จริงๆ ผมรีบรับยาและน้ำเปล่าจากมือคุณหมอ แล้วกรอกทุกอย่างลงคออย่างว่าง่าย เห็นมั้ยว่าผมไม่ดื้อแล้ว
" กินแล้วครับ "
"มีข้าวต้มกับแกงจืด อยากกินอะไร "
"ข้าวต้มครับ ป้อนด้วยนะ ชาลส์ยังไม่ค่อยมีแรงเลย นะๆ " อิงชามองหน้าผมแล้วถอนหายใจใส่ แต่ผมก็ยิ้มสู้แล้วมึนใส่เพราะรู้ว่ายังไงคุณหมอก็ต้องยอม คุณหมอรักและเป็นห่วงผมมาก ไม่ต่างจากมาเฟียอย่างผมที่รักและเป็นห่วงแถมหวงคุณหมอคนนี้มากเหมือนกัน ในโลกใบนี้นอกจากปาป๊าของเธอก็มีผมนี่แหละครับที่รักเธอมากที่สุด
"ถ้าไม่มีแรงพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องไป พักให้หายดีก่อน "
"มีคุณหมอไปด้วยกลัวอะไร หมอของชาลส์เก่งที่สุด "
"ทำเป็นพูด มีหมอกี่คนแล้ว " คุณหมอทิ้งระเบิดใส่ผมแล้วเดินหายเข้าไปในครัว หมออะไร ? ถ้าหมายถึงหมอสาวๆที่เคยทำแผลให้ผมล่ะก็ ... ไม่ได้ครึ่งของอิงชาเลยสักนิด แฟนผมน่ารักที่สุด บอกแล้วไงว่ารักหมอคนนี้แค่คนเดียว หาเรื่องงอนอยากให้ผมง้อก็ไม่บอก
"อิงชา ชาลส์ไม่เคยนอกใจอิงชาเลยนะ สาบานก็ได้ "
"ภาพมันฟ้องชาลส์ " ผมอ้ากปากกินข้าวต้มในช้อนที่มีคุณหมอคอยป้อน มันก็แค่ข่าวสังคม เชื่อถือได้ที่ไหน ตระกูลผมรวยมากใครๆก็รู้ เป็นธรรมดาที่มีไอโซ ดารา เซเลปคนดังเข้ามาเกาะแกะ แต่ผมไม่เคยคิดเกินเลยกับผู้หญิงพวกนั้นเลย สาบาน !
มีคนกำลังงอน แก้มป่องปากคว่ำเชียว
"เรื่องนี้ด้วยใช่มั้ย ที่บอกเลิกชาลส์"
"เวลามีคนมาจีบอิงชาชาลส์ยังสั่งลูกมาจัดการเลย แล้วทีชาลส์ล่ะ อิงชาทำอะไรได้นอกจากนั่งดูข่าวแล้วร้องไห้อะ " โดนอีกแล้วกู ผมขยับเข้าไปใกล้คุณหมอที่กำลังทำท่าจะร้องไห้แล้วดึงเธอเข้ามากอด มันไม่มีอะไรจริงๆ ผู้หญิงพวกนั้นไม่ได้อยู่ในสายตาผมเลยสักนิด
"อย่าร้องนะ กอดๆ "
"ปล่อยให้รอยังพอทน แต่เรื่องผู้หญิงเนี่ย ! พอสักทีได้มั้ย "
"ชาลส์ไม่ได้คิดอะไรเลย ชาลส์มีอิงชาคนเดียวจริงๆ ไม่เชื่อผ่าหัวใจดูก็ได้ " ผมดันคุณหมออกแล้วรีบถอดเสื้อทันที อิงชารีบห้ามผมแต่ไม่ทันผมถอดออกไปแล้ว
"ไม่ต้อง ! จะบ้ารึไง " มันดูปัญญาอ่อน แต่ถ้าอยากผ่าผมก็ยินดีเพราะในนี้มันมีเธอแค่คนเดียว
"จับสิ จับดูแล้วสัมผัสว่ามันเต้นแรงแค่ไหนเวลาที่อยู่ใกล้อิงชา " มือเล็กพยายามสะบัดหนีแต่ไม่เป็นผล หน้าอกข้างซ้ายเต้นรัวทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ แค่เธอคนเดียวเท่านั้น
"ไม่ต้องทำขนาดนี้ก็ได้ " แก้มขาวนวลเริ่มเปลี่ยนเป็นแดงระเรื่อ
"ไม่ทำก็ไม่รู้หน่ะสิ "
"โชว์มากกว่า ใส่เสื้อเดี๋ยวนี้เลย "
"ทำไม ? กลัวอดใจไม่ไหวหรอ ชาลส์จำได้ว่าอิงชาหน่ะ ชอบซิกแพค จับแล้วรู้สึกเป็นยังบ้าง "
"ปล่อยเดี๋ยวนี้เลยนะ ! "
"นี่แค่ถอดเสื้อนะ ยังมีให้ถอดอีกเยอะเลย อยากดูมั้ย"
"หยุดเลยนะชาลส์ เป็นบ้าอะไรเนี่ย ! ไม่ป้อนแล้ว กินเองเลย ยาหลังอาหารวางอยู่บนโต๊ะ ง่วงแล้ว ไปนอนแล้ว "
"อายอะไรก็เคยเห็นหมดแล้ว "
"กรี๊ดดดด หยุดพูดเดี๋ยวนี้ " ผมหลุดขำเสียงดัง อิงชาสติแตกวิ่งเข้าห้องไปแล้ว ผมพูดผิดตรงไหน ผมพูดความจริง แบบนี้ผมก็ถอดเสื้อเก้อเลยสิ เฮ้อ ...นึกว่าจะมีอะไรมากกว่าจับนมข้างซ้าย ^^
-----
วันเดินทาง
"ค่ะปาป๊า ค่า ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ รักปาป๊าน้า ฝากหอมแก้มมาม๊าด้วยนะคะ "
"ทำไมไม่บอกว่ามากับชาลส์ " ฉันเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าแล้วเดินขึ้นเรือ ชาลส์เดินตามมานั่งข้างๆแล้วมองหน้าฉันเพื่อต้องการคำตอบ
"ชาลส์ก็รู้ว่าปาป๊าเป็นยังไง " ฉันบีบมือตัวเองแน่น เป็นอีกเรื่องที่ทำให้ฉันอึดอัด ฉันเข้าใจความหวังดีของปาป๊า ปาป๊ารักฉันมาก ไม่ต่างจากชาลส์ ตั้งแต่เล็กจนโตปาป๊าดูแลฉันดีมาตลอด ยอมฉันทุกเรื่อง จนวันนึง ปาป๊าเรียกฉันเข้าไปคุยในห้องทำงานเรื่องชาลส์
"อิงชา ฟังชาลส์นะ "
"ปาป๊าไม่ยอมแน่ถ้ารู้ว่าอิงชามาเที่ยวกับชาลส์สองต่อสองแบบนี้ " คำว่าโตแล้วใช้กับปาป๊าไม่ได้ ปาป๊ามองฉันเป็นเด็กตลอด
"เราไม่ใช่แค่แฟนกันแล้วนะอิงชา " ฉันมองหน้าเขาแล้วบีบมือตัวเองแน่นกว่าเดิม
"ชาลส์ก็รู้ว่าอิงชาพูดเรื่องนี้กับใครไม่ได้ " ฉันกลัวทุกอย่าง กลัวว่าถ้าปาป๊ารู้แล้วเราสองคนจะโดนกีดกัน กลายเป็นว่าฉันหวาดระแวงทุกครั้งที่ต้องไปไหนกับชาลส์ จนพักหลังๆ ชาลส์ไม่ค่อยกลับมาหาฉันเลย มันกลายเป็นความโล่งใจ แต่ลึกๆข้างใน ฉันคิดถึงเขามาก
"อิงชา "
"อิงชาอึดอัดมากเลยรู้มั้ย "
"รู้สิ "
"แล้วเราจะทำยังไง ? ถ้าเกิดปาป๊ารู้ว่าอิงชาไม่ได้มาคนเดียว " ฉันเริ่มกลัว ปาป๊าเป็นคนรอบคอบ ไม่ต่างจากชาลส์ เผลอๆตอนนี้ปาป๊าอาจจะรู้แล้วก็ได้
"เป็นเมียชาลส์ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น เจ็ดวันที่เราอยู่ด้วยกัน ชาลส์จะทำให้อิงชามีความสุข กลับจากเกาะนี้เมื่อไหร่ เตรียมตัวเป็นนายหญิงของมาเฟียได้เลย "
คำพูดของชาลส์ทำให้ฉันยิ้มออก หวังว่าปาป๊าจะยอมให้ฉันออกเรือนสักที ฉันไม่อยากหลบๆซ่อนๆอีกต่อไปแล้ว การไปเที่ยวเกาะส่วนตัวครั้งนี้ฉันอยากปรับความเข้าใจและมีเวลาอยู่กับชาลส์มากขึ้น ฉันขอมีความสุขกับคนที่ตัวเองรักสักพักได้มั้ย
---------