"เป็นอะไร "
"เฮ้อ คิดมากเรื่องปาป๊าอยู่หน่ะ ตั้งแต่เล็กจนโตปาป๊าไม่เคยทำให้อิงชาร้องไห้เลยนะ ไม่ดุ ไม่ตี ทะนุถนอมอิงชายิ่งกว่าไข่ไดโนเสาร์ "
"ไข่ในหิน เพี้ยนใหญ่ละคุณหมอ "
"ทดสอบสำนวนไทยนิดหน่อยเอง ว่าอิงชาเพี้ยนได้ไง เดี๋ยวตีตายเลย" ผมดึงเธอเข้ามากอด ผมไม่อยากให้อิงชาคิดมากแบบนี้เลย ต้องทำยังไงลุงเทมส์ถึงยอมใจอ่อนรับผมเป็นลูกเขยสักที ?
รึว่าผมต้องเลิกเป็นมาเฟีย คุณหมอสูติถึงจะยอมรับผมเป็นลูกเขย เฮ้อ ! ยังไงก็ไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด ผมทำแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด ถ้าวางมือผมจะไม่เหลืออะไรเลยแล้วผมก็ไม่อยากตกอยู่ในสภาพแบบนั้นด้วย
วันนี้ผมพร้อมทุกอย่าง บ้าน รถ เงิน ทอง บริวารรับใช้ ผมสามารถเลี้ยงอิงชาให้สบายเป็นนายหญิงไปทั้งชาติรวมถึงลูกๆของเราด้วย ลุงเทมส์ควรใจอ่อนแล้วปล่อยให้อิงชาให้ผมดูแลได้แล้ว
แต่ก็เฮ้อ....
ลุงเทมส์รักอิงชามาก ผมเข้าใจความรักของพ่อที่มีต่อลูก เพราะแด๊ดก็รักและเป็
